"... fakat ne muazzam şeydir bu kirli kâğıt azizim, bir düşün! mesela herhangi bir gün müthiş bir iç sıkıntısı seni boğar. hayat sana karanlık, manasız gelir. insan, biraz evvel senin zırvaladığın gibi felsefeler yapmaya başlar. hatta yavaş yavaş onu da yapamaz ve canı ağzını açmayı bile istemez. hiçbir insanın, hiçbir eğlencenin seni
insanlar için umutsuzluk denilen şey imkânsızdır. insanlar genellikle umutla kandırılır; ama aynı zamanda "umutsuzluk" kavramıyla da aynı şekilde kandırılırlar. bunu açıkça ifade edeyim. insanoğlu mutsuzluğun derinliklerine düştüğünde bile birazcık bir umut ışığını el yordamıyla arayıp durur.
bir geminin kalkışının nedeni ne olursa olsun, her zaman bizlere bir tür belirsiz bir umut hissettirir. bu antik çağlardan beri değişmeyen, insanın doğasına ait bir şeydir. yunan mitolojisindeki pandora'nın kutusu hikayesini bilirsin. açılmaması gereken kutu açılır açılmaz hastalık, keder, kıskançlık açgözlülük, şüphe, ihanet, açlık ve kin gibi akla gelebilecek her türlü kötülük ve uğursuzluk kutudan sürünerek kaçmış, gökyüzünü kaplayarak uçup gitmiş. bundan sonra, insanlar ne yazık ki sonsuza kadar sefalet içinde acı çekip kıvranmak zorunda kalmış. ancak kutunun köşesinde haşhaş tanesi kadar küçük, parıldayan bir taş kalmış ve taşın üzerinde belli belirsiz "umut" kelimesi yazılıymış.
Okur Takip Önerileri
bir insanın her bir hareketine anlam yüklemek, zaten eskimiş "düşüncenin" hatası değil mi?
hepimiz şiir gibi konuşuyor, hayvan gibi yaşıyoruz.
