Yine, duygusal boşluklara sahip insanların aşırı uçlarda dolaşan psikolojik buhranları! Böyle bir kitabı elime aldığımda beklediğim bir şeydi aslında. Beni şaşırtan asıl şey kelimelerin altında yatan duygular oldu.
Ona 'senden beklentim yok' derken, bir kadının pes edişine şahit oluyoruz. Bu sadece aşk değil; ah, kesinlikle aşk değil! Bu; kendini, kendi hayatını ve çocuğunun hayatını hiçe sayacak kadar ileri gittiği hastalıklı bir saplantıdır.
Pek çoğunuz, birilerinin size böylesi bir tutku beslemesini arzuluyor. Bu salt bencilliktir. Bir çocuğun hastalıklı bir fikre saplanması, karşısındakini bedensel ve psikolojik olarak tatmin etmesi ne kadar yanlış bir istektir! Bu yalnızca tapınılma arzusu olabilir.
Bu kitap, belki çok anlamlı ya da üstün gelmeyebilir, ancak; içimizdeki sevilme ve sevme, tapınma ve tapma arzusuna, hitap ettiği kesin. Ve koca bir 'hiç' uğruna yitirilen bir ömrün, insanı da nasıl bir 'hiç' haline getirebileceğini görüyoruz.
"Heyhat! Hep yaşayacakmış gibi yaşarlar, hiç yaşamamış gibi ölürler."
