Buluttum küçükken;
Bahçemiz frezya dolusu.
Umut kokardı beyaz olanlar,
Sevgi taşırdı sarılar yapraklarında.
Mor ise en sevdiğimdi;
Neşe saçardı bahçeye.
Papatyalar hasetinden çatlar,
Sevmiyor, sevmiyor oynarlardı.
Buluttum küçükken;
Yeryüzüne yağardım geceleri,
Düş olurdum ayazda.
Sevgisizlerin üzerini örterdim.
Yanağından öperdim yetimlerin,
Ve de yeni doğan meleklerin.
Buluttum küçükken;
Frezyaları izlerdim,
Frezyalar taşırdım sırtımda
Tüm dünyaya umut olur,
Sevgi olur yağardım, ağlardım geceleri.
Frezyalar serperdim boş gönüllere,
Sarılı, morlu beyazlı.
Frezyalar serperdim sımsıcak yüreklere,
Umut, neşe ve sevgi yeşersin diye.
