Uzun zamandır bazı hisleri o kadar derine saklamışım ki, kaybolmuşlar. Ancak kayboldukları yerde öylece durmuyorlar. İçimi kemiriyorlar gece yarıları, beni yokluyorlar. Bulunmak istiyorlar, oysa artık kayıplar. Bana yabancılar.
Nazım Hikmet yine düşünce suçundan arandığı dönemlerde Piraye'yi özlüyor. Piraye'ye de yakın bir arkadaşıyla haber yolluyor "Yarın 12 de Gülhane'de büyük ceviz ağacının önünde buluşalım." Arkadaşı da ona ihanet etmiş olacak ki vardığında polislerle çevrili olduğunu görüyor parkın. Telaşla ceviz ağacına tırmanıyor. Saat 12 oluyor Piraye geliyor. Piraye aşağıda Nazım yukarıda. Sesini çıkarsa polisler onu yakalayacak. Kalemini kağıdını çıkarıp şu sözleri yazıyor:
"Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkında. Ne sen bunun farkındasın ne de polis farkında."