Yokluğun birilerinin varlığına tesir etmesi gerekir. Etmiyorsa kimse için önemli olmamışsın, kimsenin hayatında boşluğu hissedilecek bir yer dolduramamışsın demektir bu..
Uçsuz bucaksız bir yalnızlığın orta yerinde yaşamışsın demektir.
Belki de bu yüzden hayat devam ediyordu. Kimse neye neden olduğunu bilemediği için.. Çünkü her davranışın zaman içindeki bütün sonuçlarına tanıklık eden kişinin ilk tepkisi, büyük ihtimalle durmak olurdu..
Durmak ve durdurmak..
Dehşet içinde..
Hareket etme korkusundan kalbi durana kadar...
Çünkü her hareketin nihai sonucu acıydı ve belki de insanoğlu bunu bilse hiç doğmazdı.
Belki de daha kötüsü bütün bunları bilse de doğmaya devam ederdi. Ne de olsa insandı ve doğası gereği arsızdı.
Doğmak için her şeyi yapardı...