"pencereden kar geliyor"
... gece gece şairler ve pencereleri...
''Bir pencere, bakmaya
Bir pencere, duymaya
Bir pencere, yeryüzünün yüreğine ulaşan tıpkı bir kuyu gibi''
(furuğ ferruhzad)
"...camın ardında kar yağıyor,
bir el, yüreğimin sessizliğine
hüzün tohumları ekiyor..."
''...Ne tuhaf bir dünya.
Kimsenin işine karışmıyorum.
Kimseyi incitmiyorum ve
her an kendimleyim, böyle olunca herkes beni
kurcalıyor…''
''...Sanki gece,
soğuk elleriyle
takatsiz ruhumu alıp gitti...''
"Ve soruyorum saflığın ve bekleyişin kefeninde toprak olan o kadın
gençliğim miydi benim?
Çıkabilecek miyim yeniden o merak merdivenlerinden?
Merhaba diyebilecek miyim o iyi Tanrı'ya çatılarda dolaşan?
Seziyorum zaman geçip gitti artık
Seziyorum an, tarihin yapraklarından benim payıma düşendir
Seziyorum aldatıcı bir aralıktır bu masa saçlarımla o garip ve kederli
adamın elleri arasında
Bir şey söyle bana
Teninin tüm sevgisini sana bağışlayan insan
Ne istiyor diri kalma duygusundan başka?
Bir şey söyle bana
Kıyısındayım pencerenin
Ve güneşle bağlantıda..."
İnanalım
Soğuk mevsimin başlangıcına inanalım
Düş bahçelerinin yıkıntılarına inanalım
İşsiz devrik oraklara
Ve tutsak tanelere.
Bak nasıl da kar yağıyor.
"Kendi varlığımın sesi olayım dedim
Yazık ki kadındım.”
"Nasıl da büyüdü kalbimin yarımlığı ve hiçbir yarı, tamamlayamadı bu
yarımı."
Füruğ Ferruhzad