kendi yoluma gidip senin yolunu açıyorum
sen artık o değilsin, sen o değilsin.
sana bir sahil gibi kollarımı açtım
sana aşık olma isteğim içimdeydi
"yazıklar olsun bana ki en baştan bilemedim"
"bir gün gelir de senin kalbini kıracağımı"
“gidiyorum ... ama sormuyorum kendime
yol nerede?... menzil neresi?... amaç nedir?”
..bütün o çılgınlıklardan sonra ah yazık
inanasım gelmiyor, akıllanmışım
sanki "o" bende ölmüş ve ben bu yüzden
yorgun, suskun ve bomboşum..
yüreğini yitirmiş bu zamandan korkuyorum ben
bunca elin boşunalığını düşünmekten
bunca yüzün yabancılaşmasından...
