Füruğ Ferruhzad

"âh, şehvetle doluyum ben -
- ölüm şehvetiyle"

"tüm çalkantılarıma rağmen
durgun bir sudaymışım gibi
dibe çöküyorum yavaş yavaş
kendi çukurumda tortulanıyorum"

"ve onun kolay inanan kalbi
hasretin acı darbeleriyle
göğsünün bir köşesinde şiştikçe şişiyor"

"onu bağışlayın
o içten yıkık
ama gözleri hâlâ ışık zerrelerinin hayâliyle yanıyor"

"karanlığın ortasında
sana seslendim
sessizlik"

Keşke ölseydim ve yeniden dirilebilseydim ve dünyanın başkalaştığını, dünyanın bu denli acımasız olmadığını, insanların her zamanki aşağılık ve kahpeliklerini unuttuklarını... Ve kimsenin evlerinin etrafına duvar örmediklerini görseydim. Yaşamın gülünç alışkanlıklarına bağımlı olmak ve sınırlara ve duvarlara boyun eğmek doğaya aykırıdır.

Ne yaparsın hayat bu; çok acımasız.