HAYATINI YAŞA
İnsan neden mutsuzluğu kendine hak görür? Neden hep gelecek kaygısı içinde çırpınıp durur? Neden hep olumsuz şeylere odaklanır?
Konuşmayı, iletişim kurmayı çok seven ama aynı zamanda çevremi gözlemlemeye de önem veren biriyim. Hiç tanımadığım insanların bile, konuşmaya başladıktan kısa bir süre sonra mutsuzluklarından, memnuniyetsizliklerinden bahsettiklerini görürüm.
"İnsanoğlu nankördür" lafını haklı çıkarmak istemiyorum lakin neden sahip olunmayan şeyler için, sahip olunanlar değersizleştirilir? Elinde ne varsa onunla mutlu ol, o sana hayat enerjisi versin değil mi?
İşinden, eşinden, sosyal çevrenden memnun değilsen, ya memnun olacak şekle getir ya da bırak. Kendini hapsettiğin demir parmaklıklardan seni kurtaracak bir kurtarıcı bekleme. İçsel yolculuğun seni zirveye taşır. Fakat bu yolculukta tarafsız ve pozitif olmalısın ki, farkındalıklar yaşayabilesin.
Sorunlarından kaçmak yerine acı verse de onlarla yüzleş. Dibe vurman gerekiyorsa dibe vur ama daha sağlam kalk. Değiştiremeyeceğin şeyler için de kafanı fuzuli yorma. Düşünmesi, değiştirmesi gereken insanlara bırak sahneyi.Doğrucu Ahmet olmak sana hayatın güzelliklerini kaybettirir. Bırak hayat akışında akıp gitsin, sen sana kalanların güzelliklerini kucakla. Detayların içinde boğulma.
Bir saniye sonrasının bir garantisi olmadığına göre anın tadını çıkar. Sahip olduklarını kıymetini bil ve şükret....
“Tecrübelerim bana günlük hayatın ne denli boş ve fuzuli olduğunu ögretti ve korkulanının kaynagı olarak gördügüm şeylerin aslında kendi başlarına ne iyi ne de kötü olduklannı anladım, sadece kafamda yaratıyordum iyiyi kötüyü, sonunda kendini açığa vuracak gerçek bir iyi olup olmadıgını araştırmaya karar verdim; bu öyle bir iyi olmalıydı ki diger şeyler reddedildiginde zihni ferahlatmalı bir kez bulunup ele geçirdigirnde bana sonsuza dek ve sürekli mutluluk vermeliydi.”
💜📚
Şahsi okur
Nefti okur
Fuzuli okur
Nasrettin hoca fıkralarına bayılır
Okur okumaz
Bu onunla onların arasında
Biz ne karışırız
Duygu beni bir dinlese
Ona anlatacağım şeyler olur.
Öykü yazarı olacakmış büyüyünce
Ben de öğretmen olacağımı söylemiştim küçükken öğretmenime
Sonra ne oldum..
Süpermen olup antebin semalarında uçacak halim yoktu ya
Anamın fasulyelerinden yiyip gazman olmak hayali kurardım o başka.
Onu açma bunu açma onu söyleme bunu anlatma
Duygu bir sus Allahını seversen
Bir inanıver artık bana
Kerameti kendinden menkul insanlarla çatışmaktak yoruldum.
Sulh istiyorum senden.
Barış inadına.
SANKİ GİBİ ŞEYLER
Şimdi bahar geliyor hem sokağıma çıktığımda,
Bir ferahlık geliyor içime.
Kasabamın havasından mıdır?
Bilmem neden olur böyle duygular...
Ah bilmem, bilemem, aklım varmıyor,
Hisler, duygular birbiriyle sevişip duruyor.
Takvimler takvim değil ki arkadaş,
Hepsi fuzuli bir şiir sanki.
Her sayı, tarih altında,
Mutlu, mesut bir şeyler.
Ah bilsem,
Yamanamayanlar
Ben hep küçüktüm büyümedim hiç
Ağzımda şekerim dilimde Ali'nin topu
Kimsenin bilmediği
Benim bile
Bazı şeyler vardı
Aynı kıza aşık olduk, şiirler yazdık
Kavgalara tutuştuk fuzuli
Gökyüzü bizimdi o zamanlar
Şimdi borsaya eklendi değeri
Biz değil metelik bize kurşun atıyor.
( İhsan Özalp)