Tanrı beni ilk başta sana kul yaptı, sonra
keyfine el koymayı kurmamı yasak etti.
ya da özlem duymamı hesaplı zamanlara;
kölenim ya, boş vaktin olsun diye bekletti.
ah, bırak katlanayım, el pençe divan; değer,
senin özgürlüğünün tutuklu yokluğuna;
her mihnete sabreder, her azara baş eğer,
incittin diye hiç suç yüklemez bile sana.
sen nerede olursan ol, yetkin, güçlü, özgürsün;
hakimsin dilediğin gibi kendi vaktine;
canın neyi isterse varsın o keyif sürsün,
kendine suç işlersen kendin bağışla yine.
beklemek cehennemdir, ama beklerim seni,
iyi kötü demeden, suçlamadan keyfini.
Bence burada Satranç yaşamı,hamleler de insanın kaderi belirlediği yolları seçmesi gibi.Kendine karşı oynayıp yenildiğinde ,kendine sinirlenmek yerine seçtiğin yolu değiştirmeye çalışmak için hayatının geri kalanında hamleni iyi yapman gerektiğini öğretiyor insana.
Fazlasıyla sürükleyici olan bu kitabı bitirmek sadece iki saatinizi alır ama üstüne düşünmek fazlaca zaman alacak gibi.
Stefan Zweig’in intiharından önceki son eseri olması da bu kitabın sadece Satranç olmadığının kanıtı bence.
SatrançStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020239.3k okunma