Fedor Pavloviç işte o harikulade veciz
“Schiller’in Haydutlar’ındaki gibi, ‘ dudağa öpücük, yüreğe hançer’ “
Sayfa 129 - VIII RezaletKitabı okuyor
VIII Rezalet Fedor Pavloviç Baş Rahip Nikolay ile
Pyotr Aleksandroviç Miusov benim akrabam, sözlerinde plus de noblesse que de sincerite (içtenlikten ziyade asalet) olmasını sever, bende tam tersine konuşmamda plus de sincerite que de noblesse (asaletten ziyade içtenlik) olmasını severim ve noblesse (asalet)’in içine tükürürüm
Sayfa 127 - Sinan ÇelikKitabı okuyor
Çok tanıdık geldi...
Halkın en kutsal bildiği şeylerle, doğrularıyla, içtenliğiyle, coşkun duygularıyla oynamaya başladılar; her şeyini, her şeyini paraya dünya hakimiyetine çevirdiler. Bu öğreti deccallık değil de nedir? Tanrıtanımazlığa götürmez mi insanlığı bu? Tanrı tanımazlık onlardan, Roma katolikliğinden çıktı işte! Oradan başladı Tanrıtanımazlık: insanlar nasıl inanabilirlerdi onlara? Onlara duyulan nefretten doğmuştur Tanrıtanımazlık. Onların yalanlarının, Din adamlarının güçsüzlüğünün eseridir Tanrıtanımazlık! Yevgeni Pavloviç'in çok yerinde söylediği gibi biz de inanmayanlar köklerini yitirmiş bir kesimdir yalnızca... Orada, Avrupa'da halkın büyük çoğunluğu önce cahillikten, yalan dolandan inanmamaya başlamış, şimdi ise fanatizmden kiliseye ve hristiyanlığa olan nefretinden inanmıyor..
Sayfa 689 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Fedor Pavloviç Karamazov
Hepimiz başkalarına ait eğilimlerin ve öfkelerin tutsağı olmuş düşüncelerin yankısıyız. O kayalık bize öyle şairene gelmeseydi belki intihar bile etmeyecektik
Sayfa 66 - Can yayınlarıKitabı okuyor
Fedor Pavloviç
Ben, kökten, yani doğuştan soytarıyım, aziz peder; meczup gibiyim; içimde kötü bir ruh, ama küçük çapta kötü bir ruh bulunabilir; aksini söyleyemem. Daha da önemlisi, bu kötü ruh, kendine başka bir mesken seçebilirdi, ama sizi değil, Pyotr Aleksandroviç. Siz de önemli bir mesken değilsiniz. Ama ben inançlıyım, Tanrı’ya inanıyorum.
Sayfa 63 - Can yayınlarıKitabı okuyor
Saflığı da yoktu, tam tersine saflıkla maskelenmiş dehşetli bir şüphecilik, pek çok şey görebilen bir zekâ sezdim. Doğrusu, iddia makamının Smerdyakov'a meczupluk yakıştırması büyük bir temiz yürekliliktir. Ben ondan kesin bir etki ile ayrıldım: Bence Smerdyakov içi zehir, boyunu çok aşan bir onur dolu, kinci, aşırı kıskanç bir yaratıktı. Hakkında edindiğim bilgilere bakılırsa dünyaya geliş şeklinden nefret ediyor, utanç duyuyor; "Smerdyaşaya'dan dünyaya geldiğini" hatırladıkça diş gıcırdatıyordu. Çocukluğunda bu kadar iyilik gördüğü uşak Grigori ile karısına karşı saygısızdı. Rusya'ya lanet okur, alaya alırdı. Fransız uyruğu olabilmek için oraya gitmeyi kurardı. Bunu yapacak parası olmadığından sık sık bahsederdi. Bana öyle geliyor ki, bu adam kendinden başka kimseyi sevmezdi, kendine karşı saygısı garip denecek kadar büyüktü. Aydın bir insan olmak onun gözünde güzel elbise, temiz gömlek, iyi parlatılmış kundura giymekti. Fyodor Pavloviç'ın yasa dışı çocuğu olarak (bu ispatlanmıştı) durumunu öbür çocuklarıyla kıyaslarken halinden nefret edebilirdi. Bütün haklar, miras, her şey, ötekilerde, o ise sadece bir aşçı... Parayı Fyodor Pavloviç'le birlikte zarfa koyduklarını söyledi bana. Yarınını kurtarabilecek bu paranın nereye gideceğini biliyor, içerliyordu tabii. Gıcır gıcır, renk renk banknotları gözüyle görmüştü; (mahsus sordum ona.) Kıskanç, özüne fazla düşkün kimselerin önüne asla çok para yaymayın! Smerdyakov bu kadar toplu parayı ömründe ilk olarak görüyordu. renk renk banknot desteleri hayalinde marazi bir etki uyandırabilirdi.
979Kitabı okudu
- Yine kitaplardan alıntılar yapıyorsunuz Kolya, dedi Adelaida. Yevgeniy Pavloviç destekledi Adelaida'yı:
- Kitaplardan alıntılar yapmadan konuşamaz zaten. Eleştiri yazılarından ezberlediği cümleleri tekrarlar durur.
Sayfa 323 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Benim söylemek istediĝim, (Yevgeniy Pavloviç'in de dediği gibi) düşüncelerin ve kavramların çarpıtılması sık rastlanılan bir şeydir. Bu yüzden ne yazık ki özel olmaktan çok geneldir. O kadar ki, bu çarpıtma çok yaygın olmasaydı, belki de bunun gibi... akıl almaz cinayetler işlenmezdi.
Fedor Pavloviç'in epeyce, yüz küsur cilt kadar kitabı vardı, ama hiç kimse onu hiçbir zaman bir kitabın başında görmemişti.
Aslında Fyodor Pavloviç hiçbir zaman açıktan açığa reddetmezdi, yalnız işi sürüncemede bırakırdı, bazen duygulu duygulu dil de dökerdi…
Sayfa 13 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
“.. boş vakitlerinde ili bir baştan öbür başa dolaşıp gözyaşları içinde, kendisini terk eden Adelaida İvanovna’dan sağa sola dert yanıyordu. O sıralarda, evlilik hayatıyla ilgili, bir erkeğin anlatması hiç yakışık almayan bazı sırları açıklıyordu. Zaten herkese karısının hakaretine uğramış gülünç bir koca olarak görünüp, bunu ballandıra ballandıra anlatmaktan neredeyse zevk duyuyor, böbürleniyordu. ‘Kederinize rağmen sanki rütbe kazanmış bir haliniz var, Fyodor Pavloviç!’ diye takılanlar oluyordu. Hatta çoğu, yeni girdiği soytarı kalıbının onu sevindirdiğini, durumundaki gülünçlüğün bile bile farkına varmadığını söylüyordu. Ama kim bilir, belki de saflığından böyle davranıyordu.”
Sayfa 6 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Fyodor Pavloviç, bütün üzüntünüze karşın sanki şanınızı yükseltmişler gibi davranıyorsunuz." diyorlardı.