Belki de her insan kaderini birlikte taşıyordur dedim kendi kendime. Hani Kavafis'in "şehir ardından gelir" dediği gibi. Hüseyin de Ortadoğu kaderini Amerika'ya taşımış olabilir miydi? Galiba bu Mardin çıldırtacak beni. Zamanın geriye doğru akışı, bu metafizik dünya en aklı başında insanı bile mistik bir yaratık haline getirmeye yeterdi.
Sayfa 121 - DKKitabı okudu
Julia'yı almaya, dokunmaya, içinde olmaya can atıyordu. Yüksek gerilimli elektrik hattı gibiydi; gerilmiş. Ama elleri kalçasında sabırla bekledi, topuk- larının sert ahşap zeminde çıkardığı seslerle ona doğru geri dönen Julia'nın rolünü oynamasına izin verdi.
Ona ulaştığı zaman, Julia ellerini onun bacaklarına koydu ve dansederken
Sayfa 175
Annelerin değişik tedavi metodları vardır
“Anne, çok kötüyüm, ölüyorum galiba,” dedim.
“Tövbe de kuzum. Ne ölmesi... Nazar değdi sana. Ondan oldun böyle.”
Annem gitti, yan odadan büyücek bir battaniye getirdi ve onu yere serdi. Masanın üzerinde duran boş reçete kâğıtlarından birini aldı eline. Diğer eline de perdede saplı duran dikiş iğnelerinden birini. Merak ve biraz da çaresizlikle izliyordum yaptıklarını.
“Hadi, yat battaniyenin üzerine,” dedi.
“Ne yapacaksın?” dedim. Cevap vermedi.
Yataktan inerek yere battaniyenin üzerine sırtüstü yattım. Annem, elindeki boş reçete kâğıdını iğneyle delerek, bir yandan mırıl mırıl dualar okuyor, bir yandan da Kızılderililer gibi etrafımda dönüyordu. Beş altı tur attıktan sonra, sobanın yanından aldığı kibritle delik deşik olmuş reçete kâğıdını yaktı. Küllerini yine dualar okuyarak üzerime serpti. Başımdan ayak ucuma kadar sıvazlayarak işini bitirdi.
“Hadi kalk kuzum, bir şeyin kalmadı,” dedi.
Kalktım, yatağa uzandım. Çok iyi hissediyordum kendimi. Titremelerim geçmiş, ateşim de dinmişti. Abdest almak için banyoya doğru giden annemin arkasından, dayanamadım konuştum:
“Babam haklıymış. ‘Oğlum, annen diplomasız doktordur, derdi de inanmazdım.” “İyi doktormuşsun valla... Yalnız, yarın hemşirelerin yanında falan söyleme yaptıklarını.”
Dualarının içine karıştı gitti cümlelerim.
Nalıncı Baba
Padişahın İşi Ne!
Murad Han (III. Murad) o gün bir hoştur. Telaşlı görünür. Sanki bir şeyler söylemek ister, sonra vazgeçer. Neşeli deseniz değil, üzüntülü deseniz hiç değil. Veziriazam Siyavuş Paşa sorar:
- Hayrola efendim, canınızı sıkan bir şey mi var?
- Akşam garip bir rüya gördüm.
- Hayırdır inşallah.
- Hayır mı şer mi
Yeryüzü hâlâ geniş değil mi? Bu engin gök altında herkes için bir yer yok mu? Benim için bir yer yok mu? Bir zamanlar galiba bir amacım vardı, bir yere doğru gittiğimi sanıyordum.
Ama artık yaşamımın yönünü yitirdim. Ne nereden geldiğimi, ne nereye gittiğimi biliyorum.
Peki ama yaşamının bir yönü hiç olmuş muydu?
Sayfa 110 - MetisKitabı okudu
EFELYA / Oktay Chkotua
Mehmet Binboğa Hocam, romanı bitirdim, ilk satırları okuduktan sonra da ifade ettiğim gibi muhteşem bir yapıt olmuş. Son derece akıcı, huzurlu, heyecanlı, eğitici ve mütevazı... Özellikle mütevazı diyorum, çünkü birçok yazar genelde sahip olduğu donanımı okuyucuya çok rahatsız edici bir tavırla aktarmaya çalışıyor maalesef; oysa sizin satırlarınızı okurken insan sanki kendi yazmış gibi bir hisse kapılıyor, bilmediklerini hiç rahatsızlık duymadan, hatta farkına bile varmadan, yorulmadan öğreniyor. Bu anlamda üslubunuz harika ve müthiş bir birikiminiz olduğu o kadar açık görülüyor ki...
Yalnız bir ara Soçi'ye doğru uzanınca "Aman, Efelya galiba Abhazya'ya da geçecek ve dağların zirvesindeki dünya cenneti Ritza Gölü kıyısında göle adını veren güzeller güzeli talihsiz Ritza ve Abhaz su perisi Dzızlan ile sere serpe güneşlenip sohbet edecek." diye düşünmüştüm, hevesim kursağımda kaldı...
Neyse, bakarsınız devamı gelir ve o da olur... Bu arada unutmadan Çelik'in acı hikayesi de içime öyle bir oturdu ki sormayın... Velhasıl sizi tanıdığım ve bu harika romanı okuduğum için ne kadar mutluyum anlatamam... Aslında duygularımı daha uzun ifade etmek isterdim ama bir süredir covid-19 belası ile mücadele halindeyim ve yorgunum, bu yüzden şimdilik bu kadarıyla yetiniyorum, selam ve sevgiler Hocam...
“Çevremdekiler zamanın her şeyin ilacı olduğunu söylüyorlar. Ama bu doğru değil.Galiba zaman sadece daima hatırlamak istediğimiz iyi şeylerin ilacı. ”
Sayfa 138Kitabı okudu
"Charlie, beni şaşırtıyorsun. Bazı açılardan çok müthiş bir aşama gösterdin, ama iş karar verme aşamasına gelince hâlâ bir çocuk gibisin. Ben senin adına karar veremem, Charlie. Bu işin yanıtını kitaplarda da bulamazsın, başkalarına sorarak da . . . Tabii, eğer bütün hayatın boyunca bir çocuk olarak kalmak istemiyorsan. Bunun yanıtını sen kendi içinde bulmalısın ー neyin doğru olduğunu sen kendin ℎ𝑖𝑠𝑠𝑒𝑡𝑚𝑒𝑙𝑖𝑠𝑖𝑛. Charlie, kendine güven duymayı öğrenmelisin.
İlk başta, ders verir gibi konuşmasından rahatsız oldum, ama sonra birden her şey yerli yerine oturdu. "Yani, 𝑏𝑒𝑛𝑖𝑚 karar vermem gerektiğini mi söylemek istiyorsun?"
Evet der gibi başını salladı.
"Aslında," dedim, "şimdi düşünüyorum da, galiba biraz karar vermiş gibiyim. Sanırım hem Nemur'un, hem de Strauss'un söyledikleri yanlış!"
Sayfa 99Kitabı okudu
Dün ne olmuştu? Ondan önceki gün veya daha evvel zamanlarda? Ben bir ara dünyaya gözlerimi açmışım, galiba ağlamamışım. Ayrıca çiğ süt de emmemişim. Unutturuyormuş çiğ süt. Zamanla. Ne kadar doğru, belki bin yıl önceki masalların yortusu. Çarmıhtan öte, kalpten de berî. Burada eksik bir görüş olsa gerek. Ya yüzyıllar önce yaşamışsa bir adam?
Sallana sallana mutfakta dolaştım ve soğuk bir
şeyler hazırlamasına yardım ettim. Bir şişe ev işi şarap bile açmıştı; bir komşusunun verdiği mürver şarabı. Kapıları kapattık ve ısınmak için havagazmı
açık tuttuk. Allahım, ne hoştu. Sanki birbirimizi yeniden tanımaya başlıyorduk. Arada sırada ayağa
kalkıyor, kollarımı beline doluyor, ihtirasla
Sayfa 518
