“ Dönen her şey yuvarlaktır; akıl yuvarlak değil.
Pergel döner elbette, cetvel yuvarlak değil.
Cetvelin mesafesi, pergelin yoluyla bir değil.
Hacim de mucize; cetvele, pergele hacim alışkın değil. Kırbaçla örtünü; sıyrıl nesnenden; neysen ses yuvarlak değil. Adımın döngüde değil, toprak değil, göz değil.
Telaş dönmüyor henüz; merak ve ihtiyaç yuvarlak değil.
Farkın dışına taşmış elbette yuvarlanmak, ancak ses vermek marifetle ittifakta değil.
Döne döne yol kaydedeceğine, sebeplenme kaydediyor bu kendi çevrende devir.
Ya suçunun çapında tur at, ya gittiğin masumiyetten dön. Dönen her şey yuvarlaktır, şekil yuvarlak değil.
Hegel döner elbette, tanrı yuvarlak değil.
Anarşizmin mesafesi, devrimin yoluyla bir değil.
His de mucize; kavgaya, mücadeleye his akışkan değil.
Benim elimdeki pergele göre dünyanın keskin köşeleri de var; hiçbir şey yuvarlak değil.
Nisyan döngüde değil, ihanet değil, hak değil.
Yaşadığım çağa yuvarlak demek isterdim, sürtünme payı hariç Yanlışı anlamak, ne yazık, iltifat değil.”
