Bu fani dünya bir garipler diyarıdır, insan bir gün olsun mesela, oh şu yaprak ne kadar yeşil, ne kadar güzel… diye düşünemez. Rahatça düşünme fırsatını bulduğu an, çok uzun sürmez. Kendi içinin yeşilini sarardığı hemen aklına gelir.
Sayfa 253Kitabı okudu
Açlar imaretlere nasıl muhtaç ise, manevi açlar, yani garipler, kimsesizler, dertliler ve yalnızlar da gönül dergahlarına öyle muhtaç ve hasret.
Garipler beni sorar bir kış günü şehirden
Sokaklarda sessizce gezen yalnızlığımdır
Sayfa 98Kitabı okudu
NAAT
Şimdi seni ananlar,
Anıyor ağlar gibi...
Ey yetimler yetimi,
Ey garipler garibi;
Düşkünlerin kanadıydın,
Yoksulların sahibi...
Nerde kaldın ey Resûl,
Nerde kaldın ey Nebi?
ne biçim dünya bu be! insanlar aya gidiyor. elektriğin çevresinde dönen tatarcıklar gibi dünyanın çevresinde vızır vızır dönüyor uydular ama, burada, şu garipler köşesinde ne yasa var ne de zavallıyı koruyan, onu düşünen biri...
Sayfa 13Kitabı okudu
Ne biçim dünya bu be! İnsanlar aya gidiyor. Elektriğin çevresinde dönen tatarcıklar gibi dünyanın çevresinde vızır vızır dönüyor uydular ama, burada, şu garipler köşesinde ne yasa var ne de zavallıyı koruyan, onu düşünen biri... Elinizden geleni ardınıza koymayın. Gebertin beni.
Sayfa 13