Sənə öyrədilən hər şeyi unut.
Sən qum dənəciyi qədər kiçiksən.
Sən həyatın boyu ölümü düşünmədən yaşayırsan.
Ölüm gələndə isə deyirsən - “mən ki heç yaşamadım”.
100 il sonra isə sənə görə heç kəs ağlamayacaq.
Insanlar da Ağaclar kimidir. Onlar nə qədər yüksəklərə, işığa doğru can
atırlarsa kökləri bir o qədər yerə, aşağı, qaranlıq və dərinliyə enir.
(“Zərdüşt belə deyirdi”-Nitşe)