"..., içimde bir yerde hep bir açık kapı kaldı, rüzgar çıktıkça çarpıp durdu. Ne içeri yerleşebildim geçen zamanda, ne de o açık kapıdan çıkıp gidebildim."
Bir roman kahramanı mesela. Kitapta bir laf eder. Altı çizilecek cilalı cümlelerden değil ama, kendi halinde bir cümle. Bir tek sen cımbızlarsın onu kitabın kalabalığından. Sırf sana bir şey anlatır o cümle. Başka herkese susar.
Tamamlanmayan şeyleri seviyordun.
"Gidecek" diye düşündün, adın gibi emindin buna. Kalmak için yaratılmamıştı. Bazı insanlara "kal" demekle "öl" demek aynı şeydi sanki.