R

R
@gdles
İç sesleri hep kavga eder, çünkü hak ettikleri her bir şeye ulaşmak için kavga etmek zorunda kalmışlardır. Hak ettikleri sevgiye, adalete, eşitliğe, özgürlüğe…
Reklam
Şüphesiz insanın hayattaki doyumu, sevmek için göze alabildiği çabalar kadardır.
Bir çocuk olarak bu adaletsiz dünyada bundan böyle her şeyin senin yoksunluğunu giderecek biçimde şekillenmesini bekliyorsun, kişileri, olayları, yaşantıları iyi ve kötü olarak bölüyor, affedicilikten uzak oluyorsun.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Eğer hayatınız yoksunluğun bir araya getirdiği parçalardan oluşuyorsa yaşamın sunduğu herhangi bir yeni parçayı almak, kabul etmek başka dert; aldığınızda bırakmak, ondan vazgeçmek başka! Yaşamın erken evrelerinde şefkat gösterilmemiş bir çocuk büyüdüğünde şefkat gösteren bir eşe sıkı sıkı yapışıp hiç istemediği başka özellikleri olsa da ondan ayrılmayabiliyor. Ya da tam tersi kendisine verilen sevgiyi kabul etmek, ondan şüphe etmemek mümkün olmuyor. Evet, yoksun olduğunuz her ne ise, o elbette sizin için kritik bir ‘eksik’ oluyor. Çoğunlukla hayatı o eksiğim etrafında döndürüyorsunuz. Belki maddi/fiziksel eksiklerin bir çaresi var da sevgi, güven, merhamet gibi ruhsallığı besleyen temel besinlerin eksikliğine çare bulmak zor. İlişkilerde yalnızlık biraz da bunların alış-verişindeki tıkanmadan kaynaklanıyor.
Aynı şekilde doğru hesap edilirse ve herkesin her gününde, en sıkıntılı insan yaşamında bile bol bol bulunan bütün o huzurlu anlar unutulmayacak olursa dünyada donuk gözlerin görebildiğinden çok daha fazla mutluluk bulunur.
Reklam
Reklam
316 öğeden 16 ile 30 arasındakiler gösteriliyor.