Tanıdık geldi bu hikaye =)
Bir kasabada her gün hava kararınca, insanlar maymuncuklarını ve fenerlerini yanlarına alır, komşularının evlerini soymaya giderlermiş. Fakat, gün doğarken geri döndükleri her seferinde kendi evlerini de soyulmuş durumda bulurlarmış. Ama ülkede kimse kaybetmezmiş, çünkü herkes birbirinden çalarmış.
Bir gün, nasıl olmuşsa, dürüst bir adam ortaya
ÇOK GÜZEL OKUMANIZI TAVSİYE EDERİM
İbrahim Ethem Hazretleri, tâcı tahtı terk ediyor, Seneler sonra Kendi YAPTIRDIĞI camide yatsı Namazı kılıyor, Dışarıda kar var, hava çok soğuk, "Şurada kıvrılayım da sabah olunca giderim” diye düşünüyor, Caminin bekçisi geliyor...
Bekçi: “Ne yapıyorsun burada” diyor...
İ. Ethem: “Müsaade et şurada
BEN ÇOK ŞANSLIYIM ANNE
Şimdi birazcık geç oldu da ama yinede olsun .
Arkadaşlar çok şanlıyım dedim de çünkü sekizinci ayın on sekizi yani canım annemle benim doğum günüm bu yüzden ve çok mutluyum ve bugün doğum günü çocuğuyum kutlayan yokmu ya beni tanıyan yada tanımıyan arkadaşlar
Yetişmem gereken bir yer vardı, durakta kimliğimi evde unuttuğumu fark edip geri döndüm. Gitmem gereken yere de yetişemedim. Şimdi dolmuşa bindim ağlayarak kahvaltı yapıyorum. Böyle yazınca sanki yetişemediğim için ağlıyorum gibi oldu ama öyle değil. Genel olarak geç kalmışlık hissine ağlıyorum.
"İnsan bir kere birine geç kalır ve bir daha hiç kimse için acele etmez."
Yaşar Kemal