Tek kelime ile ifade et deseler, "Kefaret" derdim. Bu kitap için söylenecek o kadar söz, dökülecek ve halihazırda dökülen gözyaşı var ki. Kendime okumak için geç kaldın dedim - aslında her kitabı okurken biraz geç kalmış hissederim.
Birçok kuşaktan insan bulunmakta. Farklı insan... Ancak okudukça belli başlı karakterlere kızmak yerine onların gözünden görmeye başlayacaksınız. Son derece empatik olmaya zorladı beni. Aksi halde mevzubahis iki karaktere de çok kızgın olurdum, körlüklerinden dolayı. Biri sadakati sevgiyi göremiyor, diğeri sadakatsizliği, sevgisizliği göremiyor deyip hayıflanırdım.
Ancak insanız ve kader anlayışınız varsa o güzelim cenneti kazanmak için yahut cennet gibi hayata sahip olabilmek için türlü hayat sınavından geçmek gerektiğini, kötülüğün bedelinin er geç ödenmesi gerektiğini bilirsiniz. Nitekim bedeller ödendi öyle ya da böyle. İçler ferahladı. Sırlar su yüzüne çıktı. Olan çocuğa, çocukluğa oldu. Ama umut hep var çünkü bizi hayata döndüren nedenler var. Mesela Emiri Sohrap, Sohrabı ise uçurtma uçurmak...
Son olarak insanın ufacık bir sevgi görmek için yapamayacağı şey yok diyerek naçizane bir yorum bırakıp sizlere iyi okumalar diliyorum.
Bu nasıl bir tahlil gücüdür allahımmm? Sadece 7 saatlik bir yol hikayesi aslında, biter mi bu kitap böyle diye diye bitti. 70li yıllar, Almanya’da işçi olan Bayram’ın Kapıkule’den başlayıp memleketi Ballıhisar’a gidişine kadarki süreç bir günün yarısıdır toplasan ancak tüm roman, tüm 308 sayfa bundan ibaret. Mi acaba ?? Yolda karakterin başına gelenler ve pek çok geriye dönüşlerle(flashbacklerle) hem döneme dair, toplumsal/siyasal olaylara dair hem de karaktere dair fikir sahibi oluyorsunuz. Hatta o kadar iyi tanıyorsunuz ki Bayram’ı artık neye nasıl tepki vereceğini anlar hale geliyorsunuz. Bazı bazı ‘yuh artık be Bayram vallahi saçlarımı yolucam abartıyorsun he sen de artık’ diyesiniz geliyor. Bazı bazı, diğer insanların Bayram’a yaptığı gibi siz de gülüyorsunuz söylediklerine. Araba sahibi olmanın bir saygınlık olduğunu düşünüyor Bayram ve dişiyle tırnağıyla derler ya öyle alıyor Balkız dediği bal rengi Mercedes’ini. Onun her şeyi bu araba. Bayram’ı “Bayram Bey” yapacak olan şey bu. Kabul gördürecek, vay be diyecek insanlar. Havasını atacak bi güzel köydekilere. Ah be Bayram. Yordun ama değdi. Ben çok severim yolda olmayı insan en iyi yolda düşünür sen biraz geç kaldın ama öğrendin, yol sana da öğretti kendinle yüzleşmeyi.
144 syf.
·
Not rated
·
Liked
Sırtımızda Çıkıntı Yoksa Yüreğimizde Var.
günce,
"acının ve sevginin barındığı her yürek
şiire biçilmiş bir kaftandır."
diyor meskur bey. ünlü bir şair olma hevesiyle yanıp tutuşan meskur bey. ama asla acibe'nin yüreğindeki toprağı eşeleyip çiçekler açtırmıyor. acibe kendi şiirleri ile eşeleyip kanatıyor kamburunu. doğruluyor yerinden. dimdik oluyor her zerresine kadar.
Saat Ustası Dediğin Deli Olur
Ünlü Fransız yazar, bilim kurgunun babalarından, Jules Verne'den ilk okuduğum kitap Zacharius Usta oldu. Şimdiye kadar neden bu yazarı okumadın diye soracak olanlar vardır, millet çocukken okuyor sen niye geç kaldın gibisinden ama onlara tek cevabım sana ne olacaktır. Geç de olsa böyle önemli bir ismi okumaktan dolayı mutluyum. Romandan çok uzun
83 syf.
10/10 puan verdi
Kitap mı okudum yoksa hepsini yaşadım mı anlayamadım...
83 sayfalık bir kitapta bu duygu yoğunluğu nasıl oluyor, bu denli etki nasıl bırakıyor insan üzerinde hayret ediyorum...
Ah Stefan Zweig nasıl bu kadar duygu dolu kitaplar yazdın, sen neler yaşadın böyle.
Düşünürsek intiharın çok şaşırtıcı olmuyor bu duyguları taşıyan bir insan çok yaşayamaz zaten .
Kitapta kadın ana karakterlere ağlarken bir anda erkek olan ana karakterlerden birine ağlamaya başladım.
Ah gülüm sen neden bunu kendine yaptın bir yanlışın bedelini neden tek göğüsledin, ah doktor ah yardım etmen gereken zaman da etmedin geç kaldın.
Hem kadına geç kaldın hem kendine....
Iyi okumalar dilerim.
Jack LONDON-Martin EDEN
Herkese merhaba! Bugün gireceğim kitap yorumu @ gelsin. O kadar çok istedi ki bu kitabı okumamı. İyi ki tanıştırmışsın beni. Uzun zaman bekletsemde okudum dostlarım. Okuyunca aklıma gelen ise “Geç Kaldın.” Oldu. Eden sen hepimizin hayatından bir parça taşıyor gibisin. O kadar üzgünüm ki seninle geç tanıştığıma. Neyse doğru
