Tehlikeli Oyunlar ile başladığım Oğuz Atay okumalarıma, Korkuyu Beklerken öykü kitabıyla devam ettim. Korkuyu Beklerken, Oğuz Atay'ın şahsına münhasır hazin ironisini barındıran sekiz öyküden oluşuyor.
.
Genel olarak hayata uzattığı elleri boş kalmış ya da ellerini uzat(a)mamış karakterleri işliyor... Toplum dışına itilmiş, yabancılaşmış, bulunduğu zamana ayak uyduramayan, dışarıda toplumla içeride kendiyle karşı karşıya gelen bir ruh halindeler hep...
.
Yalnızlığın sessizliğinden (Beyaz Mantolu Adam) unuttuğumuz değerlere götüren(Unutulan), hayattan kendini soyutlamış bir adamın korkusuyla iç dünyasına daldırıp(Korkuyu Beklerken), hep geç kaldın dediği babasına geç yazdığı mektubuyla oldukça düşündüren(Babama Mektup) ve son olarak tren yolcularına hikâye satan insanların yok oluşu ve hayattan duyduğu endişeye bizi de ortak eden Oğuz Atay, "ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?" diyerek bitiriyor sözlerini...
.
Kısaca böyle benim diyeceklerim... Oğuz Atay deyince insanda sıkışmışlık duygusuyla birlikte müthiş bir okuma zevki ve büyük bir saygı düşüncesi oluşuyor bende...
.
Büyük üstad ile her daim yolumuzun kesişmesi dileğiyle...
