vasiyet
Ersin Bakkal'a borcumu ödedim.
Kimsede ödünç kitabım yok ya da kimsenin bende ödünç kitabı yok.
Herkese hakkımı helal ettim. Benden para istemek için benimle yakınlık kuranlara bile.
Kimseye bir kırgınlığım ya da kızgınlığım yok.
Kocamı hep çok sevdim. Hâlâ çok seviyorum.
Öldükten sonra da çok seveceğim.
Ama ölümümden sonra, aranızdan biri ya da bir başkasıyla mutlu olacaksa, onun mutlu olduğunu bilmek, hissetmek beni hep hoşnut kılacak.
Ben onu birtakım şeyler yüzünden hep ihmal ettim.
Onu ihmal etmeyecek, onu çok mutlu edecek birisi mutlaka olacaktır.
Bu kadarını söyleyebileceğimi hiç düşünmezdim.
Sevgi biraz da böyle bir şeymiş galiba.
Velhasıl kelam; ben çok hastayım arkadaşlar...
Hepinizi birbirinize emanet ediyorum.
Sakın beni unutmayın.
Beni unutmanıza engel olacak bir kitap yazmaya yetmeyecek galiba ömrüm.
O yüzden siz unutmayın işte.
Aranızda birbirini seven, birbirinden hoşlananlarınız varsa bunu söylemek için geç kalmayın.
Yaşamak istediğiniz ne varsa yaşayın gitsin.
Hepinizi seviyorum, en kötünüzü bile.
İmza: Cansuyunuz
Belki anladı, belki...
Az kalmayın hiçbir şeye... geç demedim; yalnızca az kalmayın...
