Ki sen;
Dalından koparılmış iklimlerin serin rüzgarları
Kendi içine akan coşkun nehir
Gece ve gündüzün kan davası güttüğü
Yetim baharların eşsiz çiçeği
Kırk yerinden yara almaş
Kırık kanatlarıyla meydan okuyan şövalye
Radarına yakalandığım gözlerin sevda tüccarı
Seni sevmek çok ayrı...
Doğru işlemeyen akıl keskinmiş neye yarar, saatin iyiliği doğru gitmesindedir
"Göklerin ve yerin yaratılışında, gece ile gündüzün birbiri ardınca gelişinde, insanlara faydalı şeyler taşıyarak denizde akıp giden gemilerde, Allah’ın gökten indirip de kendisiyle ölümünden sonra yeryüzünü dirilttiği ve üzerinde dolaşan her türlü canlıyı yaydığı yağmurda, gökle yer arasında emre hazır bekleyen rüzgarları ve bulutları farklı yönlerde evirip çevirmesinde aklını kullanan bir topluluk için elbette Allah’ın varlığını ve birliğini gösteren deliller vardır."
Bakara 164Kitabı okuyor
Aklını işleten bir topluluk için elbette nice deliller vardır.
Kuşkusuz, göklerin ve yerin yaratılışında, gece ve gündüzün değişmesinde, insanlara fayda veren yüklerle denizde seyreden gemilerde, Allah'ın gökten indirerek onunla ölü haldeki toprağa can verdiği ve orada her çeşit canlının yetişmesini sağladığı yağmurda, rüzgarları ve gökle yer arasında emre hazır bekleyen bulutları evirip çevirip yönlendirmesinde aklını işleten bir topluluk için elbette nice deliller vardır.
Sayfa 30 - Bakara Sûresi, 164. Ayet.Kitabı okuyor
Ben
topraktan sıyrılıyorum
buğular
ve aşiret rüzgarları kanımda.
Arklardan gece vakti sular
kaç zaman ayaklarıma
yaslı bir selam gibi dokundu
kopartılmış yapraklarımdan ibaretti hüzün
dedim rahmet yağar ben yürürken
gece benim ardımda
taşıdım kara gençliğimi dağların damarında
hep döşümde yaratkan, patlayıcı bir kimya
beynimde hep manalı bir uçurum..
|• 
İsmet Özel
Mekke rüzgarları,
Kaç gece gözyaşlarını taşıdı Ebvâ'ya?
Yaşamak umrumdadır
ben
topraktan sıyrılıyorum
buğular
ve aşiret rüzgarları kanımda.
arklardan gece vakti sular
kaç zaman ayaklarıma
yaslı bir selam gibi dokundu
kopartılmış yapraklarımdan ibaretti hüzün
dedim rahmet yağar ben yürürken
gece benim ardımda
taşıdım kara gençliğimi dağların damarında
hep döşümde yaratkan, patlayıcı bir kimya
beynimde hep manalı bir uçurum.
benim hayranlığımdan inlerdi şehir
ben atlara ve uzaklar hayrandım
kendi ehramlarını bile tanımayan kadınlar
ansızın patlak verirdi baharda.
dudaklarımda çürükler vardı
dağ çiçeklerinden ötürü.
ırmaklara salardım kendimi
ruhumda kaynar adımlarla gezinen dünya
bana hain sevgilimdi.
İsmet Özel
"Her gece büyük babama gittiğimi görüyorum.
Hatta köknar ağaçlarının arasında esen rüzgârları bile duyabiliyorum.
Kendi kendime dışarıdaki yıldızlar ışıl ışıl parlıyordur diyorum.
O kadar güzel bir manzara var ki.
Ama uyandığımda kendimi yine Frankfurt'ta buluyorum."
