Ceren

Yaşamı da, ölümü de aşmıştım; çünkü artık ne yaşama arzusu duyuyor, ne de ölümden korkuyordum. Hiçbir şey istemiyor, hiçbir şey ummuyordum. Hiçbir şeyden korkmuyordum. Bu yüzden özgürdüm. Çünkü yaşamımız boyunca bizi köleleştiren isteklerimiz, umutlarımız, korkularımızdır.
Sayfa 103Kitabı okudu
Reklam
"Vahşi ve tehlikeli bir kadınsın sen." "Ben gerçeği söylüyorum. Gerçek vahşi ve tehlikelidir."
Sayfa 103Kitabı okudu
"Bir yerlerimde hissedebiliyordum onu, varlığımın ben doğduğum zaman doğan, ama ben büyürken büyümeyen bir parçası gibi, bir zamanlar bildiğim, ama doğarken geride bıraktığım bir parçası gibi... Olabilecek, gene de hiç yaşanmamış her şeyin belli belirsiz bilinci gibi..."

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
"Bu duyguyu yıllar önce de tatmıştım. Beni sevmeyen birine âşık olmuştum. Kendimi reddedilmiş hissediyordum; beni terk eden yalnızca o, koca dünyadaki milyonlarca insandan yalnızca biri değildi; bütün canlıları ve nesneleriyle koca dünyanın kendisiydi."
Beyin fonksiyonları duran şehrin beyaz bir duvarında, bilinmeyen bir el kömürle bir desen çizmişti (ama Melchior Troffea'nın üslubu tanınıyordu sanki bu çizimden). Hiç kuşkusuz askerler uzakta beliriverince, duvarı kirleten kişi eserini bitirememişti. Mangal kömürü, çizimi devam eden bir omurgadan kaymış, aşağı doğru inen bir çizgi bırakmıştı geride ama ressam yine de altına şöyle yazacak zamanı bulmuştu: "Strasbourg'da korkuyla yapıldı."
Reklam
Reklam
Reklam
Reklam