Ve yılgınlıklar ezilir
Çoluk çocuk elinde
Bir sabahın şafağında
Bir gecenin karanlık hülyasında
Tehditlere basar tüm hatlar, evinden barkından ederler
Ve çekilir, ölmez zannettiğin hayatına sur
Ve çekilir en gerçekçi silahlar
Kafana
Şakağına
Dokunur, ilmik ilmik bedenini saracak tüten korku
Ve yıkanır insanlık, kirinden; pakına!
Sorulur, el ele insanlık
Feryat figan, bunun için miydi savaşımız
Saplanır gövdelere korkunç tatsız bir sızı
Tekrar doğmasın, doğmasın insanlık diyerek
Anlaşılır, kopan uzvun
Ayrılan hayatların ve
Biçilen insanlığın çektiği ıstırap
Anlaşılır, anlayamayacakların anlayabileceği
Zannedilerek!
D.p
gecenin bi vakti içinin daralması normaldir, gündüz vakti kalabalığın arasında göğsün daraldığı zaman haber ver.
Aşk
"Gecenin sâfi rüzgarında, seher vaktinde kimsenin duyup görmediği, avuçlarını ıslatan hıçkırıklarını görüp, gönlüne inşirahı indiren Allah'ın esmâsıdır aşk."
Yâ Râb,
Bu uğursuz gecenin yok mu sabâhı
Mahşerde mi bîçârelerin, yoksa felâhı!
Mehmet Akif Ersoy
Karanlıkların Şahı Geceye Buyur Gel Der Gibi
İnzivaya çekilmiş gönlümün yalnızlığına efendi olurcasına işgal ediyorsun beni suskunluğunla paldır güldür..
Pas tutmuş duygularımın pasını siliyorsun gerek varlığınla gerek yokluğunla..
Kamburumda ki kimsesiz ruhumun elinden tutup
Gökkubbeye çıkarıyorsun onu..
Arşın gölgesinde yıkıyorsun bütün saklı kalmış tozlanmış sevinçlerimi..
Ellerinin yumuşaklığı dokunuyor gecenin bir vakti yine harf harf hece hece ruhuma..
Gündüzün geceyi, gecenin de gündüzü Kovaladığını anlayabilseydik Görürdük nasıl silip süpürdüğünü Yaşamları ve izleri…
Ebul Atahiyye
Benimle yaşlanmayacağını biliyorum, kitap okur çay demlerim. Sensizliğe şiirler yazar bos duvarı izler dururum. Gecenin üçü seni düşler niye olmadığımızı sorgularım. Saat beşi bulunca da oluru hiç olmayacağı türdendi diyip kendimi avuturum.
Bazen, hiç kimse anlamaz seni;
Ne düşünürsün ne hissedersin bilemez ki,
İşte öyle bir gecenin koynundayız
bekliyoruz güneşi,
Artık yoramam düşünüp de ben
bıraktım her şeyi,
bazen kızgınlığın da hiçbir önemi yoktur bilmezsen sevmeyi.
Gecenin hayrındansa sabahın şerri daha iyidir. Bunu bilsek de gecenin tadını alan bir daha ona bulaşmadan bırakamaz işte...
Gecenin karanlığına mı koşar insan,
gece mi koşar insana doğru?
Kendi ayaklarıyla mı girer hapsine, hapis mi onun etrafına kurulur?
Çırpındıkça daha da mı hapsolur insan, yoksa hapsoldukça mı çırpınır?
