Sustum… Ki incecik bir hüzündür yüzüm,
Sözcükler boğazımda düğüm düğüm,
Sessizliğin derinliklerinde kaybolmuş gibi,
Bir nefes alır, bir nefes verirken yalnızlık,
Zamanın dokusunda, ince bir çizgi gibi,
Her an bir yarın, bir dün arasında asılı,
Gözlerimde bir sis perdesi, kalbimde bir ürperti,
Bir mevsim döngüsü gibi, bitmeyen bir bekleyiş,
Hayatın gölgeleri, ışıkla oyun oynar,
Anılar, yavaş yavaş silinirken zihnimden,
Gecenin karanlığında, yıldızlar göz kırpar,
Ve ben, sustukça daha da derinleşir içimdeki deniz.
Sabah vakti gelme,
Çünkü sabah olunca yorgunum
Seninle geçirdiğim uzun bir gecenin hayallerinden sonra.
Öğlen vakti gelme.
Ayak sesleri kuyunun etrafında yankılandığında
Ve kapıdaki yüksek sesler çınladığında.
Ama gece gel,
Ay ışığının avluda açan çiçekleriyle,
Ve ay ışığı gölgeleri orkide perdesine resmederken,
Bir gölge seninki - diğer bir gölge benimki.
Faslı bir gencin hatıraları
Gecenin teni olurmu
Siyahın asaleti
Kuytularda bıraktığın yanlızlığı
Karalar içinde bulurmusun
Sen esmer çocuk siyaha çalan kalbinle
Yürüdüğün yerleri geceye adarsın
Su çalsan gözlerinden gene gecenin koynunda yatarsın
Senin teninde buğdaylar yetişir
Onun tenine güller kırmızının kızılı
Şerbet döker
Sen kuru ekmek le katık
O azık olsa sen dediğinde yavan olur
Yalan olur
Siyahın kaderi gecenin uzunlu kadar kaybolmaktadır
Işığın gölgeleri kader oyunu oynar aldanırsan
Yok olursun
Sen gecenin koynunda semalarına
O güneşin endamlarında
Buluşmak istersen yüzyılda bir ömür yeterse oda
Tutulmada
Başka türlüsü ya ölücek sen doğacaksın
Sen ölücek güneşi doğuracaksın
Karanlığın hükmünü ver artık
Kendisine-5
gecenin gölgeleri süzülüyor ve görüşümü çalıyor. ben bu yerde dolaşırken kendimi yabancı, yersiz hissediyorum. buradaki insanlar gülümsüyor ve selamlaşıyorlar, ama biliyorum ki ben eksiğim. çünkü ben bu alana ait değilim, ben sadece yeri olmayan bir ruhum.
uyum sağlamaya, bir parçası olmaya çalışıyorum, ama bunu kalbimde hissediyorum. burada olmamam gerektiğini, varlığımın gözyaşı getirdiğini. kahkahalar havada yankılanıyor, ama tek yapabildiğim bakmak. neden bu kadar yalnız hissettiğimi merak ediyorum, evim olması gereken bu yerde.
ailemi bulmaya çalışırken duvarlar üzerime geliyor, ama tek bulduğum boşluk ve bir umutsuzluk duygusu. ait değilim, bu çok açık, ve her geçen yıl, acı büyüyor ve büyüyor, ve kalbim taşıyor.
çünkü biliyorum ki, gerçekten rahatlayabileceğim bir yeri asla bulamayacağım, ve böylece dolaşıyorum, kaybolmuş ve kimsesiz, asla yeniden doğamayacak bir ruh.
Kitap Listesiii
Lordlar ve Varisler
Krallar ve Soytarıları
17 Numara-Katliam
17 Numara-Piyes
Emare-Sarmaşık
Emare-Pusula
Emare-Maske
Onun Şeytanları