Köşeme çekilip gecenin sesini dinliyorum.
Gecenin bana söylediklerini tabiatıyla yalnız ben biliyorum.
yıldızlar, şu küçücük dünyadan öylesine uzaktaydı ki kimi âlimlere göre ışınlarının dünyaya ulaşıp ulaşmadığı bile şüpheliydi; her türlü çilenin çekileceği, her şeyin mümkün olduğu ücra bir noktadaydılar ve gecenin gölgeleri kopkoyuydu..
Gecenin gerçekdışı gölgeleri arasından bildiğimiz gerçek yaşam sıyrılıp gelir. Onu, bıraktığımız yerden ele almamız gerekir.
Yaz akşamlarında o ânı bilirsiniz
(...)Dışarıda, sokakta, şimdiden gecenin çekiciliği,
tanrıların, insanların, bisikletlerin ağırlıksız gölgeleri,
yapı yerlerinde paydos saati gelip genç işçilerin
aletleri, nemli parlak saçları, yıpranmış giysilerinde küçük kireç lekeleriyle akşamın sisine karışıp tanrılaştıkları zaman.
Gökyüzü biraz daha karanlıklaştı mavi üstüne mavi, her saniye biraz daha mavi ve daha derin gölgeleri gecenin.
Haruki Murakami
Gölgelere gecenin künhünü hatırlatır
Ayrılıklar bazen de gölgeleri ağlatır
Künhü: asıl, esasKitabı okudu
"Sana zarar vermek gibi bir derdimiz yok," dedi sakince, beni düşüncelerimden çıkararak. "Gölgeleri özgür bırakmanı istiyoruz," diyerek düşüncemi tasdikledi. "Dahası, onlara liderlik etmeni."
Ephesus YayınlarıKitabı okudu
Mesaj
Bir gün geleceğim ve bir haber getireceğim
Damarlara ışık vereceğim
Ve sesleneceğim: Ey sepetleri uykuyla dolu!
Elma getirdim, güneşin kızıl elmasını.
Geleceğim ve yasemin çiçeği uzatacağım dilenciye.
Cüzamlı güzel kadına bir küpe daha bağışlayacağım.
"Ama"dan soracağım: Bahçe nasıl görünüyor!
Seyyar satıcı olup sokakları dolaşarak
