"Senin sevgin olamadan ne yaparım bilmiyorum," diye itiraf etti boş bir endişeyle.
Elbette ona karşı konulmaz bir şekilde aşıktım Doruk'un da söz konusu ben olduğumda yeterince korkuyla yüzleştiğini görebiliyorum. Ama o iyiydi ve ben de yeterince iyi olmaya çalışacaktım. Yüzümü avuçlarının içine aldı, bana bakarken kısa bir an için gözlerini kapadı, yeniden açtığında uzun kirpikleri elmacık kemiklerine düşmüştü. "Sen benim en iyi yanımsın."
Ve sen de benim dünya çapında en büyük imtihanımsın.
"Burada kaldığım sürece ne sana ne bana huzur vermeyecekler. Varlığım daha fazla kişinin dikkatini çekmeden ya da ölümüne sebep olmadan bırak bu hayattan kurtulayım. Bu akademi bir Avcının eksikliğini hissetmez."
"Ben hissederim."
"Atlatırsın," dedim geri çekilerek. "Her zaman atlattın."
Bölüm: 15 (son kısım)Kitabı okudu
Gitmek istiyorum çünkü normal bir hayat yaşamak istiyorum. Tüm bunlarla uğraşamam ben...
Sayfa 245
''Aynı koku, aynı renk, aynı yas, aynı ölüm ama en kötüsü aynı son... Daha kaç kişiye geç kalacaktım?''
Bölüm: 15Kitabı okudu
"Ben bir hapishanedeydim, Doruk tek ziyaretçimdi ve büyüdükçe ziyaretleri azaldı. Bir gün tamamen gitti, o gün ben hapishanemin Doruk Ilgaz'ın kendisi olduğunu öğrendim. Orada müebbet yemiş bir tutsaktım."
Bölüm: 15
"Başımla onaylayıp dışarıya bakacak şekilde koltuğa gömüldüm. Kafamda onlarca aptal soru dolanırken elim ister istemez sızlayan koluma gitti. Kumaşın yapıştığı kurumuş kan ve hemen altındaki kesik kendini hatırlatıyordu. Veya Kumral'ı? Sahi beni öpmek yerine neden hem kendini hem beni yaralamayı seçmişti? Gözlerimden bu düşüncenin beni iğrendirdiğini görmüştü ancak benim düşüncelerime neden önem versin ki? Birkaç gün önce ormanda beni öldürmeye çalışıyordu. Belki o da beni öpecek olma düşüncesinden iğreniyordu. Bunun beni yaralaması mı gerekirdi çünkü hiçbir şey hissettirmiyordu, tıpkı Ayaz'ın aptalca öpücüğü gibi. Burada aptal bir romantik kurgu çevirmiyorduk, düşmana âşık olacak falan değildim."
Sayfa 101
"Her şey değişirdi ama bazı şeyler değişmezdi."
Sayfa 144