Saka Kuşu=Bu sene okuduğum en güzel kitap
Akşam yorum paylaşacağım. Bir alıntı bırakmak istedim.
…Pippa’yla geçirdiğimiz gecenin üstünden bir ömür geçmiş gibi geliyordu; keskin kenarlı kış karanlığında onunla buluşmak için koştururken ne kadar mutlu olduğumu düşünüyordum, onu Film Forum’un önünde, bir sokak lambasının altında beklerken görünce yaşadığım coşkuyu ve bu anın tadını çıkarmak için köşede durup beklediğimi - beni beklemesini izlemenin zevki. Kalabalığı kolaçan eden, sabırsızlanan yüzü. Beni bekliyordu: Beni. Ve tek bir an için de olsa, asla senin olamayacak şeye sahip olabileceğinin inancının yarattığı kalp şoku.
Sayfa 810 
Saka Kuşu 
Donna Tartt
Beklemeye de alışıyor insan...
Toprağın suyu beklediği gibi, yağmurun bulutu, gecenin güneşi beklediği gibi. Biraz sabırla, biraz hasretle... Toprağın suya kanınca çoraklığı unuttuğu gibi, acılarında bağladığı kabuk yerini taze hücrelere bırakır belki... Özlemler biter, gözyaşları diner... Beklemeyle geçen yıllar unutulmasa da anılınca gözlerde minnet, yüreklerde şükürler belirir belki... Yahut da hiçbir şey değişmeden, öylece kaldığı yerden devam eder. Yalnızlığa alışkın ömürler, kalabalığı barındıramaz bünyesinde. Beklemeye meftun gözler hep uzaklarda...
Yakına düşmez bakışlar.
Kimi gönüller hasret için yaratılmış...
Sayfa 74Kitabı okudu
Gündüzün sahte kalabalığı gecenin gerçek yalnızlığında belli olur.
Tamer Dursun
Gündüzün hükmü kalktığı vakit;
Karanlık, dünya malını örter, dil susar,
Ses kalabalığı uyku âleminde son bulur.
Gönül ışığını yakar, açılır mânâ âlemi.
İşte o dem kalp döker sırrını.
Gözünün gördüğü kadarıyla yaşayanlar;
Kalbinin sözünü nasıl işitsin?
Baktığının ötesinde başlar görmek;
Bizim de geceyi sevmemiz bundandır.
BOŞANMAK
Ben 20 yıldır eşinden ayrılmış bir bayanım.
Neden mi ayrıldım?
İşte sorun burada...
Ben bunu ne eşime, ne aileme 20 yıldır anlatamadım.
İnsanların bütün hareketlerinde nedeni anlaşılmaz bir nefret, iğrenç bir alay vardı. Bazen hissedilir şekilde kaba, bazen de oldukça ince ama her hâlükârda karanlık bir duyguydu bu. Hayata ısrarlı kırgınlıklar getirmekten başka bir işe yaramıyordu. Bu serseri kalabalığı arasında Ofizerov ve annesi gibi iyi kalpli ama güçsüz insanlar, gecenin karanlığında uçuşan beyaz kar taneleri gibi masum kalıyorlardı.
Sayfa 170Kitabı okudu
Kalabalığı ve uğultusunu içerde bırakıp dışarı çıktığımda çöl serinliğinin keskinliğini hissettim. Onlarca konuğun gürültülü neşeleri Bağdat gerçeğiyle pek tezat duruyordu. Kimsenin bu gecenin keyfini kaçırmaya niyeti de yok gibiydi. Bu Lübnan lokantasının cadde girişi ne kadar tedirginlik vericiyse Dicle üstüne sarkan yalnızlık o denli sessiz, tenha ve terk edilmişliği yansıtıyordu. Dışarıda zırhlı araçlar, pürsilah askerler, eskortların yanıp sönen ışıkları…içerde Ortadoğunun her bir köşesinden, Avrupa’dan gelen konukların gültücü şenliği.. daha da dışarıda kendi halinde insanlar;yüzlerce yıllık bir iklimden bugüne düşmüş geçmişin sükunlu çehrelerinden birer akis sanki.
