"Bana hatıradır bu acı
Kanarım, kanarım..."
Sarılan onca sargıya rağmen kanıyor; kabuk bağlayan fakat asıl dermanını bulamadığı için soyulup soyulup duran o yara gibi kanıyor, hiç durmadan...
"Kestirir saçımı kendimi avuturum
Bi' gülü kurutur, kurursa unuturum"
Acaba kurursa o güller unutur muyuz gerçekten yoksa bizde daha mı fazla yer eder, tahmin edemiyorum