Hafifletmek için özlemin acısını,
Gece içini doldurur coşkuyla -
Ve tutulur yüreğinin nöbeti
Cennetin sadık çocuklarınca.
Üzülmeyin, çünkü yaşam
İlerlemekte sonsuz yaşama;
İçimizdeki korla daha bir engin,
Berraklaşmakta duyularımız.
Ve her acı
Günün birinde
dönüşecek şehvetin dikenine.
Az zaman kaldı,
Sonra kurtulacağım,
Ve sarhoş, uzanacağım
Aşkın kucağına.
Sonsuz yaşam
Dalgalanıyor içimde tüm gücüyle,
Yukarıdan aşağılara bakıyorum,
Oralardaki sana.
Ama amansızdır gecenin hükümranlığı,
Uykunun süresi, sonsuzluktur.
Ey kutsal uyku!
Cimri davranma mutlu etmekte
Geceye adanmışları -
Dünya halinin bu koşuşturmasında.
Yalnızca delilerdir seni yanlış tanıyanlar
Ve başkaca uyku bilmezler
Senin acıyarak üstümüze örttüğün
Gölgeden başka
O hakiki gecenin karanlığında.
Sen geliyorsun, sevgilim -
Gece geliyor -
Hazla doluyor ruhum -
Geçip gitmiş yeryüzünün gündüz vakti
Ve sen yine benimsin.
Derin ve kopkoyu gözlerine bakıyorum,
Sevgiden ve mutluluktan başka bir şey göremiyorum.
Kalmadı artık arayabileceğimiz bir şey -
Yürek doymuş - ve boşalmış dünya.
Sonsuz ve gizemli akışla
Kaplamakta tatlı bir ürperti her yanımızı -
Bana öyle geliyor ki, derinlerden dalgalanmakta
Hüznümüzün bir yankısı.
Ve çocuklar, cennetin uğruna
Acıyı ve ölümü istemekteydiler.
Haz ve yaşam dile gelse bile,
Kimi yürek de kırılmaktaydı aşkın hüznüyle.
O eski zamanlar ki, gençliğin ateşine
Kaptırmıştı kendini Tanrı bile