ROMEO
Konuşuyor. Ey parlak melek, konuş yine!
Sen göz kamaştıran bir parlaklık veriyorsun geceye;
Cennetin kanatlı ulağısın başımın üstünde,
Tıpkı ölümlülerin hayretle açılan gözlerine göründüğün gibi.
Tembel bulutlara binip uçarken o havanın kucağında,
Onu seyreden insanlar gibi hayranlıkla
Öylece bakıyorum ben sana.
JULİET
Ah, Romeo,
Aslında körlük umudun tükendiği bir dünyada yaşamaktı.
Geceye Bir Söz Bırak
Geceye bir söz bırak.
Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum.
Kitap okurken bazı cümlelerin altını çiziyorsun ya. İşte onlar senin için bir cümle değil. Onlar bizzat sensin. İnsan sevdiği şeyleri saklar. Sen o cümleyi saklayacaksın. Ve okudukça hatırlayacaksın unutmak istemediklerini. Hadi geceye altı çizili bir cümle bırak.
Sayfa 29Kitabı okudu
Geceye söz bırak..
Acaba şu anda o ne düşünüyor?
Herhalde beni değil..Niçin?
Onun kafasında bir müddet yaşamak için neleri feda etmem ki?
Her şeyi...
Sayfa 68
