Çevremizde mutlu olmayan, vb. durumlarda olan birilerini gördüğümüzde hep bir damgalama ihtiyacı duyarız. Çünkü mutluluk zorunlu bir şey (!)
Mutluluk elimizde olmayan sebepler yüzünden bitebilir, peki mutsuzluğun aslında hiç bitmeyecekmiş gibi hissettiren şeylerin altında yatan asıl sebepler nelerdir? Mutsuzluğu kabullenmek neden bu kadar zor? Mutluluk sadece bir kaçış yolu mudur?
Her satırını okurken yazarla diyalog halindeymiş gibi hissettim ki öyle oldu konuşarak okudum kitabı. Oryantasyon niteliğinde, bazı ayrımların net bir şekilde farkına varabildiğim, kısa ama geniş bir algı alanında ilerlemeyi sağlayan bir kitap oldu.
