Yıl olmuş 2019 ve ben Cahit Sıtkı'yı yeni okuyorum. Hayıflanmamak elde değil çünkü çok çok sevdiğim bir şair oldu. Tabi Desem Ki, Otuz Beş Yaş gibi şiirlerini mutlaka okul sıralarında otururken duyduğum oldu ama başka ne şiirleri var diye merak edip açıp bakmamışım bile. Ayıbımı paylaştım.
Çok şükür kütüphaneler var. Ben kütüphane rafları arasında gezmeyi, kitapların tozlu kokusunu içime çekmeyi, elime alıp karıştırmayı, orada dakikalarca vakit geçirmeyi hayatımın en güzel aktivitesi olarak görüyorum. En kazançlı aktivite. Hep orada kalasım, orada vakit geçiresim geliyor ve buna engel olamıyorum.
Bu kitabı da böyle raflar arasında gezerken denk gelip almıştım. 97 yılından gelmiş rafların ortasına. Eskimiş sayfaları arasında Cahit Sıtkı ile beraber bazen ölümün korkusunu bazen de yaşamanın heyecanını paylaştım. En çok onun yaşama sevincine, sevda sözcüklerine, hayatı sevmesine hayran kaldım. Ölüme böyle güzel övgüleri olan tek şairdir belki de. Ölüme adım adım yaklaşan ruhunu takip ettim sayfalarca. 35 yolun yarısı deyip 46 yolun sonu oldu onun için. Sayfalarca şiir bıraktı ya bize olsun. Bolca güzellik sundu şükran olsun.
Neredeyse tüm şiirlerinden sevdiğim mısraları oldu. Hepsini paylaşmak istedim ama okuyup kendiniz keşfedin biraz da onu.
Keyifli okumalar...
9/10 puan verdi
·
Liked
İlber hoca ve Yenal Bilgici arasında geçen röportaj şeklinde geçen bir başucu kitabıdır.İnsanın iyi bir hayatı nasıl geçirmesi gerektiği anlatılmaya çalışılmıştır. Kitapta en önemli noktalardan biri İlber hocamızın biz gençlere bulunduğu tavsiyelerdir. Özellikle 25 yaşına kadar ki kısım çok ilginçtir. İnsanın temel taşlarının bu yaşlara borçlu olacağını öğrendiğinizde insanın günlerini daha farklı geçiresi geliyor. Bunların dışında kitapta bazı acı gerçekler de bulunuyor. Bazı şeyleri hakkıyla yapabilmek için trenin geç kaldığını görüyoruz. İnsanın kesinlikle tekrar başka yaş ve olgunlukta okuması gerektiğini düşündüğüm nadir kitaplardan.Hocamızın emeğine sağlık :)
475 syf.
6/10 puan verdi
Yazar kitabın sonunda kitap yorumları yazan okurlara "Spoiler vermeyin. Kitabın sürprizleri kaçmasın. Onlar da sizler gibi bu köşeleri ve sürpriz şaşırtmacaları kendileri keşfetsinler." demiş.
Üzgünüm Scott Sigler ama kitabınızda hiçbir şaşırtıcı durum yoktu. Ha evet sonlara doğru belki bazı okurken şaşırabilir. "Oha bu nasıl
İnsan gittikçe daralan dünyasında neden mutsuz. Herkes artık gereğinden fazla büyüyor da onun için mi? On yedi yaşlarındaki delikanlıların bile iki kat yaşlılarınki kadar yürekleri dolu.
Kitabın okuduktan sonra kapağını tekrar okumanızı tavsiye ederim.. Derin bir nefes alıp.. "Yaşamak.. İşte yaşamak.." diyesi geliyor insanın. Arkasına yaslanıp bir iç geçiresi...
Maalesef 80. Sayfada da olsam pek beğendiğimi söyleyemem. Okumaya devam
Bu arada Bazarov ne itici karakter ya. Suratına yumruğu geçiresim geliyor. Arkadiyide kendine benzetiyor zaten. Neyse bir bitireyimde
