Boş bir uçurumdur ki, ölüm doldurur ancak
vicdân-ı siyahın;
gafil medeniyyet! Seni en sonra muhakkak
husrân ile tetvîc edecek akl-ı tebahın.
Gel yak beni, ben işte tevekkül ve sükûnum,
ey ejder-i pür|kîn!
Zehrinle kudur gel, sana her katra-i hünum
bir karha-i tel’în olacakdır şerer|âgîn.
Dön, diyorsan dönebilirim, yanmaz canım da
Öl, diyorsan ölebilirim, olur mu?
Yak, diyorsan yakabilirim, dudaklarınla
Öl, diyorsan ölebilirim, olur mu?
Yaktım kendimi, sardım iyice
Zor durunca ben ölebilirim
Görebilirsen bi' de beni böyle gör
Yaktım kendimi, sardım iyice
Zor durunca ben ölebilirim
Görebilirsen bi' de beni böyle gör
Bıktım
Salih İnsanları Sevmek ve İlahlaştırmak...
Nuh Suresi, 21 - 23. Ayetler:
"Nûh, 'Rabbim, dedi, doğrusu bunlar beni dinlemediler, malı ve çocuğu kendi ziyanını arttırmaktan başka bir şeye yaramayan kimseye uydular."
"Onlar çok büyük tuzaklar kurdular."
"Dediler ki: 'Sakın ilâhlarınızı bırakmayın; hele Vedd'en, Suvâ'dan, Yeğus'tan,
Sana Bir Tanrı Getirdim
Hani o iki kişilik dünyalar bizimdi
Hani sen iyiydin
Halden anlardın
Hani sen git demiyecektin bana
Ve ben herşeye rağmen gelecektim
İçimde bir umut
Ellerimde olgun meyvalar
Dünya nimetleri
vara runne
sesimi toprağa kodum
nasılsa dirilten
olduran
acıyı emen
gürbüz bir gün
saklar, içimdeki aşkı da
gel otur
içimdeki yıldızı kesip
taşın sert
dağın dağ olduğunu
umudun alıngan bir kadın
çocuksa senin dünün
ocağı yak, aşı bekle
beni bekle
kestiğin yıldız tohum
gecenin yarısı ay
ay gönlüm
gürbüz bir günün sana
bana sormadıkları
var, aş hazır
sesi gözünden bildim
Sayfa 55 - Ayyıldız Matbaası - Ankara - 1978, ACISI
