NE ÇIKAR ATEŞ BÖCEĞİ SANSALAR BİZİ...
Düşünüyorum da,
Sanırım en büyük korkumuz olduğumuz gibi görünmek.
Yumuşacık kalbimizin fark edilmesi,
Naif yönlerimizin keşfedilmesi,
Cesaretsizliğimizin anlaşılması,
Korkularımızın paylaşılması,
Sanki zarar göreceğimizin en büyük işareti.
Kabuklarımızın altında kendimizi saklamakta ne kadar da ustayız.
Ve
“Geldik gidiyoruz ama bir yandan da anlam arayışı aslında bitmiyor. Sanki bütün yapıp ettiğimiz işler bu arayışa vesile: bu arayışı ayıklayan, kolaylaştıran şeylermiş gibi geliyor. O yüzden her seferinde onlara müracaat ediyorum..
İnsan niye yazar.Niye kitapların içinde boğulur ve niye kendini sürekli olarak bilmekle, öğrenmekle, anlamakla yükümlü hisseder? Kuşkusuz ona iyi geldiği için..Biliyorum ki tüm yaptıklarım bir anlam arayışından başka bir şey değil..
KronikKitabı okudu
Nereden geldik? Nereye gidiyoruz?
