“Eğer Tanrı en özlü kendiliğiyle Tevrat’ın metninde kendini gösteriyorsa,böylelikle sonsuzluktan sonluluğa geçmiş oluyorsa, tersine bir işlemle, metnin sözcüklerini ve harflerini sınırsızca kırarak, onu yeniden sonsuz kılmak gerekir. Tanrı metinde “bedenselleşti” diyoruz. Kabala bu yolla, insanların, Tanrı’nın sonsuzluğunundan sorumlu olduklarını ima etmiş oluyor. İnsanlar Tanrı’dan sorumludur. “Üstündekini tanı!” buyruğu hakkında, Volojinli Rabbi Hayim şu açıklamayı yapıyordu: “Üstündeki (yani Tanrısal olan) senin kendinden gelir, sen ondan sorumlusun.”
Sayfa 63Kitabı okuyor
Lanet olası (!)
“Ansızın saldırır, yerinden bile kıpırdayamazsın.
Bir parça koparır, bacağından, sırtından ya da kolunu, olduğu gibi bütün kolunu koparır, uzaklaşır.
Gittiğini sanırsın, tekrar gelir. Bir parça daha koparır.
Artık hiç bir yere kaçamazsın.
Oracıkta öyle beklersin. Ama O tekrar gelir. Bir parça daha…
Ne zaman biteceğini bilmezsin….”
Sayfa 98Kitabı okudu
sekiz yıldır evli olan, 29 yaşındaki birininyanıtı.
....
"Karim tarafından sevildiğimi en çok birlikte bir şeyler yaptığımız zaman hissederim; benim yapmaktan hoşlandığım şeyleri ve onun yapmaktan hoşlandığı şeyleri. O zaman daha fazla konuşuruz. Bana sanki yeniden flört ediyormuşuz gibi gelir."
Dışarıda gece, kendini biraz yalnız hisseder: "kimse beni istemiyor" diye mırıldanır. "Her gelişimde ışıklar yakılıyor. Beni gerçekten seven tek kimse yok."
Ama gece bu konuda yanılmaktadır. Çünkü gündüzün insanları evlerine yollandıklarında gecenin insanları ortaya çıkar. Çıkış kapılarında sesler duyulmaya başlar, çıkılabilir
Bizde herkes "keşke" demeye meyillidir. Herkes, "Hayatımı yanlış yaşadım," diye hayıflanmayı sever. Yetmiş yaşına gelir, yine de bunu der.
...
Ama burada kafamdaki gürültülerden daha korkunç bir şey var: Sessizlik.
Büyük yangınlarda bir an gelir ki, gerginlik son noktaya gelmiştir; sular fışkırtılarak boca edilir; itfaiye erieri artık tırmanmaz olur, kıpırdamaz kimse.
Yukarıda kara bir saçak öne doğru kaykılır, arkasında koskoca bir alev, yüksek bir duvar sessizce eğilir. Durur herkes omuzlar kalkık, yüzler göz kesilmiş, korkunç yıkılışı beklemektedirler.
Buradaki sessizlik de böyle.
Sayfa 10 - CanKitabı okuyor
