"İçtenlik" ne sözcük ya, hemen başına bir 'H' koymak geliyor insanın içinden..
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu 'nu okurken hastane koridorlarınin kokusu burnuma geliyor.
Sahalara geri döndüm!
Hayatımda uzun zamandır hobilerimi gerçekleştirmeme dahası yapmak istediğim bir çok şeyi yapmama engel olan beni çok meşgul eden önemli bir süreci atlattım. Şükürler olsun bundan sonra hayatım daha düzenli geçecek bu da artık istikrarlı bir şekilde kitap okuyabileceğim anlamına geliyor. Çok mutluyum, paylaşmak istedim.
Vuslat pencerede nereye bakar gözlerinde
Hasret derman çeker kavusmakla.gecer sözlerimde
Yaktın ya küllerimle resmini çizmeye
Kokuyorsun hemde yüreğime
Çiçek olsan kopratırım
Sevda olsan yesertirim dediğim
Geceye umutla saldında
Gündüz güneş olup yakma
Isıtsa yüreğimi
Sarılsam da geçmez dediğim hasrete
Oyun oynar buluyorum gerçeğe
Bunlar kimin ayak sesleri duyuyorum
Ama senden mi geliyor yoksa yüreğimden düşen yanlızlık mi ses ediyor kestirmek güç
Tut beni dediğim her rüya bosluk la doluyor
Her resim senle buluyor sensiz siyah oluyor
Bir tane kalbim var oda kırmızı sen gülerken ağlıyor
Sevda yazmıyor ama seni seviyor
Sensiz kalbi atmıyor sensiz eve gitmiyor
Bu ekonomi-politik düzende hem başaramamış insan hem başarmış insan vardır. Esas çoğunluk ise hiçbiri olamayanlardır. Ben bunların birer neden-sonuç ilişkisinde sonuç olduklarını göremedim. O kadar aptalım(kendimi sadece eksik olan yanımla ifade ediyorum çünkü ben bununla barışığım) ki ben de onlardan biri olduğumu sonradan anladım. Aydınlanmak
