Ölmüşlerin ruhları geliyorlar ve canları ne isterse onu yapıyorlar . Ziyaretçi geldiğinde , gözlerimin önüne soldan sağa hareket eden resimler beliriyor. İnsanlara , mekanlara, kazalara ve hatta bütün bir olaya ait resimler görüyorum. Bazen o kadar çoklar ve o denli hızlı hareket ediyorlar ki, onları anlatmaya yetişemiyorum, lakin durduramıyorum da.
Ondan dolayı gelen kişiye gelme sebebini soruyorum.
Hastalık mı , kayıp bir şey mi? İş , Çocuklar? Neyi merak ettiğini söylesin ki önemli bir şeyi kaçırmış olmayayım.
fgen gördüklerimi ve duyduklarımı aktarıyorum. Ruharın ilk söyledikleri gelenin kişinin ismidir.
( 1973, Doç. Sto'yu Stoev'e söylenmiş )
Ah yine… soldan geliyorlar bana
Laf aramayın solcu değil sadece soldan
“İstiklal’i hıncahınç doldurmuş insanlara bakıyorum, içim sıkılıyor. Sağdan, soldan, dükkanlardan, sinemalardan, her yerden taşıyorlar. Cadde boyunca, ellerinde paketlerle üstüme üstüme geliyorlar. Bu yığına mı ait olmalıyım, diye düşünüyorum. Yalnızlığı sevmiyorsam, evet, bu yığına ait olmalıyım. Gidip içlerinden birine merhaba falan demeliyim. Yapamam ki… Kendimle bile konuşamıyorum, delirmek büyük bir lüks.”
Sayfa 28Kitabı okudu
İstiklal’i hıncahınç doldurmuş insanlara bakıyorum, içim sıkılıyor. Sağdan, soldan, dükkanlardan, sinemalardan, her yerden taşıyorlar. Cadde boyunca, ellerinde paketlerle üstüme üstüme geliyorlar. Bu yığına mı ait olmak istiyorum, diye düşünüyorum. Yalnızlığı sevmiyorsam, evet, bu yığına ait olmalıyım. Gidip içlerinden birine merhaba falan demeliyim. Yapamam ki… Kendimle bile konuşamıyorum, delirmek büyük bir lüks.
İstiklal'i hıncahınç doldurmuş insanlara bakıyorum, içim sıkılıyor. Sağdan, soldan, dükkanlardan, sinemalardan, her yerden taşıyorlar. Cadde boyunca, ellerinde paketlerle üstüme üstüme geliyorlar. Bu yığına mı ait olmak istiyorum, diye düşünüyorum. Yalnızlığı sevmiyorsam, evet, bu yığına ait olmalıyım. Gidip içlerinden birine merhaba falan demeliyim. Yapamam ki... Kendimle bile konuşamıyorum, delirmek böyle bir lüks.
Sayfa 28Kitabı okudu
Merhaba
İstiklal’i hıncahınç doldurmuş insanlara bakıyorum, içim sıkılıyor.
Sağdan, soldan, dükkânlardan, sinemalardan, her yerden taşıyorlar.
Cadde boyunca, ellerinde paketlerle üstüme üstüme geliyorlar. Bu
yığına mı ait olmak istiyorum, diye düşünüyorum. Yalnızlığı
sevmiyorsam, evet, bu yığına ait olmalıyım. Gidip içlerinden birine
merhaba falan demeliyim. Yapamam ki... Kendimle bile
konuşamıyorum, delirmek büyük bir lüks.
İstiklal'i hıncahınç doldurmuş insanlara bakıyorum, içim sıkılıyor. Sağdan, soldan, dükkânlardan, sinemalardan, her yerden taşıyorlar. Cadde boyunca, ellerinde paketlerle üstüme üstüme geliyorlar. Bu yığına mı ait olmak istiyorum, diye düşünüyorum. Yalnızlığı sevmiyorsam, evet, bu yığına ait olmalıyım. Gidip içlerinden birine merhaba falan demeliyim. Yapamam ki... Kendimle bile konuşamıyorum, delirmek büyük bir lüks.
Sayfa 28
"...İstiklal'i hıncahınç doldurmuş insanlara bakıyorum, içim sıkılıyor. Sağdan, soldan, dükkânlardan, sinemalardan, her yerden taşıyorlar. Cadde boyunca, ellerinde paketlerle üstüme üstüme geliyorlar. Bu yığına mı ait olmak istiyorum, diye düşünüyorum. Yalnızlığı sevmiyorsam, evet, bu yığına ait olmalıyım. Gidip içlerinden birine merhaba falan demeliyim. Yapamam ki.. Kendimle bile konuşamıyorum, delirmek büyük bir lüks."
Sayfa 28Kitabı okudu
@surprizkitap
“... insanlara bakıyorum, içim sıkılıyor. Sağdan,soldan,dükkanlardan,sinemalardan,her yerden taşıyorlar. Cadde boyunca, paketlerle üstüme üstüme geliyorlar. Bu yığına mı ait olmak istiyorum, diye düşünüyorum. Yalnızlığı sevmiyorsam, evet, bu yığına ait olmalıyım. Gidip içlerinden birine merhaba falan demeliyim. Yapamam ki... Kendime bile konuşamıyorum, DELİRMEK BÜYÜK BİR LÜKS. “
Sayfa 28 - Yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
SAVAŞ
ISA'nın doğumundan beri 451 yıl geçmişti. Büyük bir uğultu... Kılıçların, tunçların birbirine çarpmasından çıkan şakırtılar, araba gıcırtısı, şarkı sesleri birbirine karışıyor, önünde, bütün dünyaya meydan okuyan Attilâ'nın dokuz tuğu ve sungurlu bayrağı dalgalanan bir ordu doğudan batıya akıyor. Akın!.. Akın!.. Akın!..
Bu yüzyıllar, bin yıllar boyu anıldığı vakit bile Avrupa'yı titretecek olan Attilâ'nın akını...
Davullar çalıyor, borular ötüyor, atları üzerinden kırbaçlarını şaklatarak kuş gibi uçan bahadırlar sağdan sola, soldan sağa bir arı gibi gidip geliyorlar. Buyruk veriliyor, arabalar gıcırdıyor.
- Uğraşa!.. Akına!.. Savaşa!..
DTCF'nin iç yüzü
BİR FAKÜLTENİN İÇ YÜZÜ
Ulus Meydanından Yenişehir’e doğru muazzam büyük caddenin üzerinde uzayan bir bina var. Alnında, “Hayatta en hakiki mürşit ilimdir” yazılı. Hayran hayran bakıyorsunuz. Ne güzel bina, ne büyük söz. Hele bir de içeri girin. Korkmayın, çekinmeyin. Bu fakültenin içini, dışını ben çok iyi bilirim. Dört yıl orada bulundum. Ben
