"savaş savaşmayana güzel ."Şehit P. Tğm. Eril Alperen EMİR
-savaşı sevmiyorum, savaşmak istemiyorum.
Sayfa 16 - Metis YayınlarıKitabı okuyor
Nalet olsun savaşseviciliğine..
Sayfa 16 - Metis YayınlarıKitabı okuyor
Salak sepelek
Hayretler içinde kalan kulaklarıma, beni aynı anda şaşkın şabalak, sersem sepelek, allak bullak, şallak mallak, cıscıbıldak bırakan bir haber çalındı.
Sayfa 15 - Metis YayınlarıKitabı okuyor
Uzunca bir süre kendine sığınaklar kurup yıktın: düzen ya da eylemsizlik, başıboş sürüklenme ya da uyku, geceleyin devriye gezmeler, yansız anlar, gölgelerin ve ışıkların kaçışı. Daha uzun bir süre kendine yalan söylemeyi, kendini sersemleştirmeyi, kendi oyununa gelmeyi sürdürebilirsin belki. Ama oyun bitti, büyük şenlik, ertelenmiş yaşamın yalancı sarhoşluğu bitti. Dünya yerinden kıpırdamadı ve sen değişmedin. Kayıtsızlık seni farklı kılmadı.
Ölmedin. Delirmedin.
Sayfa 102Kitabı okudu
Zamanın tamamen durması gerekirdi, ne var ki hiç kimse zamana karşı savaşacak kadar güçlü değil.
Sayfa 101Kitabı okudu
Dibe ulaşmak, hiçbir anlam taşımaz. Ne umutsuzluğun dibine, ne nefretin dibine, ne alkole bağlı düşüşün, ne de kibirli yalnızlığın dibine. Ayağını dibe kuvvetle çarparak su yüzüne çıkan dalgıcın aşırı güzel imgesi, gerektiğinde kendine, düşen kişinin her türlü saygıya hak kazandığını hatırlatman içindir.
Sayfa 100Kitabı okudu
İnsan ne harikulade bir buluş! Isınsın diye ellerine, soğusun diye de çorbasına üfleyebiliyor.
Sayfa 99Kitabı okudu
belki de birden, fazla doymazlaşmışlardı; fazla hızlı gitmek istiyorlardı. dünya, nesneler hep onlara ait olmalıydı, onlar da mal mülklerinin belirtilerini almalıydılar. oysa fethetmeye mahkumdular: giderek daha zengin olabilirlerdi; her zaman olduklarından başka türlü davranamazlardı. konforlu, güzellikler içinde yaşamak hoşlarına giderdi. ama yalnızca çığlıklar atıyorlar, hayran kalıyorlardı, zenginlik içinde olmadıklarının en önemli kanıtı buydu. gelenekten -sözcüğün en hor görülecek anlamıyla belki- yoksundular; gerçeklik, içkin, örtük gerçek tat dururken, zihinsel bir zevk alıyorlardı. lüks adını verdikleri olguda asıl sevdikleri, bu lüksün ardında yatan paradan başkası değildi çok kez. zenginlik belirtilerine kaptırmışlardı kendilerini; yaşamdan önce zenginliği seviyorlardı.
Sayfa 22
yaşamaktan zevk alacaklardı. bir yaşama sanatı olacaktı yaşamları.
Sayfa 18