Hani anlaşılmak ister bazen insan, görünmek ister, duyulmak ister. Sonra aniden bir şey olur, sarsılır tokat misali çarpar yüzüne gerçekler. Hiçbir zaman anlaşılmayacak. Bilir ya bunu insanoğlu, zaten asıl delik budur ya! Ama insanoğlu bilse bile bu acı gerçeği, tutunmak ister dal misali başkasına. Tutunur da bak. Sonra yanındayım der, buradayım der tutunduğu kişi. Tam yaslayacaken sırtını devrilir aniden. Bir de bakmış ki kalmamış yine kimsesi. Bir o bir de yalnız geceler...