Büyük özlem üzerine
Ey ruhum, sana “bir zamanlar” ve “eskiden” dercesine “bugün” demeyi öğrettim ve bir de dansını tüm Burada, Şurada ve Oradakilerin üzerine etmeyi.
Ey ruhum, seni tüm köşelerden kurtardım, tozu, örümcekleri, bulanık ışıkları üstünden aldım.
Ey ruhum, seni küçük utançtan ve köşede kalmış erdemden temizledim ve güneşin gözleri önünde çıplak durmaya
"En azından iyileşmiş görünüyorsun."
"İzi kalacak"
"Onu gören tek kişi olduğum için kendimi özel hissediyorum."
"Belki de hayal gördük," dedim. "Mağara pek de güvenilir bir yer değildi."
"Hayal görmedim, Nova." Bakışlarını da parmaklarını da yüzümden çekti. "Ama senin gördüklerini
Sayfa 200Kitabı okudu
RİSALE-İ NUR’UN İÇYÜZÜ) ABDULLAH TEKHAFIZOĞLU
İbn Kayyım el-Cevziyye, İgasetu’l-Lehfan fi Mesayidi’ş-Şeytan adlı eserinde
der ki:
Peygamberlerden başkaları, şahsî düşüncelerinde ve ilhamlarında hata da ederler,
isabet de. Onların zan ve ilhamları, düşünceleri ve hatıraları
80, Allah’ın kulları için delil ve
hüccet niteliği taşıyamaz.
Allah’ın ilhamına mazhar olanların sadatı, ashab-ı
“Doğrusu, burada, şu perdenin yanında, savaştaymış gibi yitirdim yaşamımı. Gerçekten mi? Ne korkunç, ne aptalca bir şey! Olamaz böyle bir şey! Olamaz ama, oldu işte!
Yalnızlığım size gülüyor ve normal bir gülüş olduğunu söyleyemem
+: "Neden asosyalsin?"
-: "Kendimle baş başa kalmak değil gereksiz insanlar içinde olmak iğrenç, korkunç ve aptalca geliyor; iğrenç çünkü cahil topluluk, farklılık sevmediği için onlardan biriymiş gibi davranmak zorunda kalıyorsun. Korkutucu çünkü asla gerçeklik barındırmayan bir kalabalık yüzünden kendi benliğini silmeye çalışıyorsun ve normal değil. Kendi benliğimizin denk bir zenginliği asla olamazken bu kadar ucuza vazgeçmek akıllıca olmasa gerek?.. Bir de insan ya da toplum olsun belli bir seviyeye gelememişse tahammül etmek zor oluyor. Ayrıma girmeden şak diye hayat kapımı kapatırım. Çünkü konuşmak - sadece kendim ve sevdiklerimle- güzel ama ahlâk konuşmayı sevmiyorum, görgü konuşmayı sevmiyorum kısacası küçük adam tavırlarından oluşan sorunları konuşmayı sevmiyorum: "Bunları çocukken ebeveynlerimiz öğretiyor ha öğretmedi mi birey olduktan sonra sen kendine öğretecektin. Öğretmemişsen sorunlu davranış kalıplarını benimsemişsin ve öyle de mutlusundur. O yüzden benden uzak dur çünkü bana hiç mutluluk vermeyen insan tipindensin..." diye önceden derdim ama artık en fazla "Kalitesiz insanlarla bir bağ kurmuyorum." diyorum. Ve böyle oldukları için onlar suçlu değil ben gerçeği söylediğim için suçlu sayılıyorum: "Allah'ım kendimi kalitesiz sayacağım insanlarla tanıştır beni." diye dua ediyorum. Çünkü benden iyisi illa ki vardır, onları bulup - onlardan da öğrenerek- en harika versiyonuma dönüşmeliyim ve gerçekten insanlarla vakit geçirdiğimi hissedeyim diye. Bir tek benim böyle dualarım/ isteklerim olmuyordur değil mi? ???"
Ne olur herkes mutlu olsa
Bütün dünya buna inansa
Ben mi mutsuz bir çevrenin içindeyim, herkes mutsuz ama herkesinkini sadece kendi çevresi mi biliyor
Annemin biz küçükken dediği gibi " üzülmeyin, böyle mutlu aile tablosu sadece filmlerde olur. Gerçekte hiç olmaz, her aile problemlidir ama belli etmez" mi? Gerçekten hayat bu kadar kara mı? Ben mutlu olmak istiyorum.
-Peki efendim ama ben gerçekten aşık olduğumu düşünüyordum. Şimdi siz benim biraz kafamı karıştırdınız. Bunun sahtesi de mi var?
-Bakın Çetin Beyciğim, gerçek aşk uyurken rüyanızda sevdiğinizi görmeniz değil uyanık iken sevdiğinizin hayaliyle gezmeniz demektir. İçtiğiniz kahvede sevdiğinizin kokusunu duymaktır.
Gerçek aşk budur. Siz Zeynep hanımı böyle mi seviyorsunuz?
- Evet efendim, Ben Zeynep'i tam da böyle söylediğiniz gibi seviyorum.
Küsena YayıneviKitabı okuyor
Çok uzun süre bir katil olarak yaşamanın kötü yanlarından biri: Kalbimi açacağım tek bir arkadaşım bile yok. Ama zaten başkalarının da gerçekten böyle bir arkadaşı var mı?
Çok uzun süre bir katil olarak yaşamanın kötü yanlarından biri , kalbimi açacağım tek bir arkadaşım bile yok; ama zaten başkalarının da gerçekten böyle bir arkadaşı var mı?
— ... Bu dünyadan göçüp gitmenin zamanı geldi. Buna istekliyim ve sabırsızlıkla bekliyorum.
— Neden sabırsızlıkla?
—Ne bileyim, belki aptalca bir şey. Ama gerçekten merak ediyorum. Öbür dünyayı değil, Narziss, bunu pek düşündüğüm yok, açıkça söylememe izin verirsen, böyle bir şeye inanmıyorum artık. Öbür dünya diye bir şey yok. Kurumuş bir ağaç dirilmez hiç, soğuktan donmuş bir kuş bur daha hayata dönemez, ölmüş bir insan da bunun gibi tıpkı. Aramızdan ayrılıp gitti mi , belki bir zaman düşünür, anımsarız kendisini, ama bu da uzun sürmez.
Sayfa 287 - YkyKitabı okudu
