En iyi arkadaşınız kendinizse ?
Çevrenizde insan kalabalığı olmaz ve en önemliside gereksiz insan olmaz
Mükemmel biri olmadığımı biliyorum.
Çok ince düşünceli biri değilim.
Çok güzel de değilim.
Evet bazen çok sinirli olabiliyorum.
Bazen de çok gereksiz sakin.
En olmayacak zamanda duygusuz.
Hatta mutlu olmam gereken yerde üzgün de olabiliyorum.
Eğer böyle olduğum için özür dinlemem gerekiyorsa özür dilerim.
Ben senin gibi mükemmel değilim özür dilerim.
Ben senin kadar her şeyi doğru yapamıyorum
Benim senin gibi bir fikrim yok
Yapabileceğim en iyi şey sevmek bu hayatta
O kadar çok severim ki sevgimden çiçekler solar bazen
O kadar güzel severim ki bazen uykusuz kalırım sevgimden
O kadar güzel severim ki her şeyi mükemmel olan sen bile sevgimin güzelliğine sığamaz kaçarsın benden.
Ve eğer gerçekten böyle olmamdan bu denli mutsuzsa herkes..
Özür dilerim.
Böyle olduğum için...
~24.09.2023~
Hiçbir şeyden emin değilim. Emin olmanın gerektiğine de inanmıyorum. Dünya üzerinde yaşayan herhangi bir canlıdan zerre kadar farkı olmayan insanoğlunun bu gereksiz çabasını da anlamıyorum.
Sayfa 36Kitabı okudu
Biraz daha azalalım mı?
Ben de toplamışım. Her şeyden toplamışım. Para kazandıkça, gerekli gereksiz almışım. Sadece benim olsun diye, bende dursun diye etiketiyle.. Doymamışım. Daha’lamışım yani. Ohalamışım.
Sayfa 81Kitabı okuyor
"Yalanlar kendi arasında ikiye ayrılır," diyorsun bana. "Gerekli ve gereksiz yalanlar. Bu gerekli bir yalan."
Ama ben de kendi söylediğim yalanları gerekli buluyorum. Kızıyorsun bana:
"Çocuklar yalan söylememeli. Onlar gerekli ve gereksiz yalanları bilemezler henüz.
" Eh ne yapalım... Ben de büyüyünce söylerim.
Sayfa 17
Küsmüştü oysa. Sadece küstüğünü söylemeyi gereksiz buldu. Söylememek söylemekten daha iyiydi çünkü. İnsan daha az üzülüyordu. Küstüğünü söylediğinde gönlünün alınmasını bekliyor, alınmadığında daha derinden kırılıyordu.
Sayfa 214Kitabı okudu
Bir erkeğin bir kadından ayrılmasının en büyük sebebi diyebilirim.
Zira onun hiçbir vakit bana ihtiyacı olmadı. Hiçbir zaman varlığımın onun hayatında vazgeçilmez bir boşluk doldurduğu duygusu hissetmedim. O hep çok güçlüydü, bana ihtiyacı yoktu ve ben de sanırım bir süre sonra kendimi onun yanında gereksiz görmeye başladım.
Babası Petersburg’da değişik bakanlık ve devlet dairelerinde kendine iyi kötü dünyalık yapabilecek mevki ve makamlarda bulunmuş bir memurdu; buralar öyle yerlerdir ki, böylesi koltuklara ulaşabilen insanların ellerinden doğru dürüst bir iş gelmeyeceği açıkça görülmesine karşın uzun hizmet geçmişleri ve sahip oldukları unvanlar düşünülerek bunların işlerine son verilmez, böylece hem gerçekte olmayan, yalnızca onlar için icat edilmiş hayalî makamlara sahip olurlar, hem de onlara elden ayaktan düşecekleri yaşlılık günlerine dek yetecek altıyla on bin ruble arası, hiç de hayalî olmayan bir maaşa konarlar.
Değişik gereksiz kurumların gereksiz üyesi, üçüncü dereceden memur İlya Yefimoviç Golovin de bu tip memurlardandı.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Kendisini üstün bir varlık olarak algılayan kişi, çevresinden gelen en küçük bir eleştiriye bile katlanamaz. Gerçek benliğiyle yüzleşmesine neden olan durumları dünyanın sonu gelmişçesine yaşar. Bu nedenle gururunu incitebilecek bir durumla karşılaştığında ya da karşılaşmak üzere olduğunu hissettiğinde o durumdan kaçmaya çalışır. Kaçamadığı durumlarda ise değersizlik duygularının gerisindeki düşmanca eğilimler denetiminden çıkar ve gururuna darbe indirenlerden öç almaya çalışır. Bu tür bir gurur insanı kendisine yabancılaştırır ve kişilik bütünlüğünün bozulmasına neden olur. Gerçek benliğine karşı geliştirdiği nefret sonucu görkemli bir kişiliği benimsemeye çalışan insan bu uğurda sürekli ödün verir. Kendisi için daha önemli olan pek çok konuyu bir yana bırakarak tüm çabasını ve enerjisini yüceltmiş olduğu görüntüsünü sürdürebilmek için yaptığı gereksiz yatırımlarda kullanır. Verilen ödünlerse, kendine yönelik nefret duygularını pekiştirir ve bir kısırdöngünün yerleşmesine yol açar. Kişiliğini bütünleştirebilme çabası içinde, bazen olmak istediği kişiyle, bazen de hoşlanmadığı benliğiyle özdeşleşir. Ancak, hangi yöne giderse gitsin, ikisi arasındaki çatışmadan kurtulamaz ve bu durum ona acı verir.
Hepimiz bir gün son buluyoruz. Ama sadece bazılarımız, yaşadıklarının ve ellerinde kalan zamanın farkında olabiliyor. Ya da yeterince zamanımız olduğunu hissedemiyoruz. Farkına varamıyoruz, elimizde olan zaman sermayesinin kıymetini bilmiyoruz..
Yaşıyoruz ama nasıl yaşıyoruz? Gerçekten değerli bir hayat mı yaşıyoruz yoksa boş ve gereksiz bir hayat mı? Bir saat sonra ölme ihtimalimiz varken neden hâlâ yerimizde sayıklıyoruz? Ne zaman ilerlemeye başlayacağız?
En iyisi işini kendini vererek yapman. İşini kendini vererek yapmayan insanlar, gereksiz şeyleri akıllarına takarlar.
Sayfa 140Kitabı okuyor
Şimdi artık gözyaşları gereksiz akmamalı,
Alışmalı;
Kendi yaramızı kendimiz sarmaya...