Anlamadılar beni
Sessiz çığlıklarımı duymadılar
Gülen gözlerimin ardındaki hüznü fark edemediler.
Çok konuşuyorum diye gevezeyim sandılar,
Oysa ne zaman sussam aklıma senin geldiğini
Sensizlikle baş edemediğimi bilmediler.
Mutlu sandılar hep.
Hayat dolu, hep umutlu;
Olarak gördüler.
Yalnızken neler yaşadığımı
Bilmediler,
En büyük özveriler benden çıkar. Yine de bencil buluyorum kendimi. Bencil değil de, egemenlik tutkusu içindeyim galiba. Hep müritlerin yanında rahat etmişim. Tembelim. Kuşkucuyum. Her işi son güne bırakıyorum. İlk barışma girişimi benden gelmez. Daha bir sürü kusurum var. Daha büyük bir kusurum: Bunların bir bölümüne erdemmiş gibi sarılıyorum. Fazla gevezeyim. Büyük toplantılarda hiç konuşmadığım halde, küçük toplantılarda kimseye laf bırakmıyorum. Bir de şey, yüzüm tutmaz, güç durumda kalırım sonradan. Beğendiğim yanlarım da var elbet. Bunlardan birini söyleyeyim: Benim için en korkunç şey birini küçük düşürmektir.