Ancak bütün müşterilerimiz köşklerde yaşamıyordu.
Köşklerin hepsi dokuz-on taneydi. Ötekiler, tek katlı, birkaçı da üç katlı evlerdi. Bunların harem ve selamlık bölümleri yoktu.
Ev, bütünüyle haremdi. Evin beyi ile oğullarından başka, yabancı bir erkek giremezdi. Bakkal, gezgin satıcı veya biz,
dışarıdan, yani sokaktan yapardık alışverişi.
Anla, Maria Leonor. Ben tıpkı bir dükkan sahibi, gezgin bir satıcı ya da bir şarkıcı olabileceğim kadar doktorum.
Sayfa 135 - Kırmızı KediKitabı okuyor
" Ben onlara, alçakgönüllüce, görev denen Şeyin Mormonlar, Araplar, Zulular, Türkler, İngilizler yada Fransızlar için aynı şey olmadığını anımsatacağım.
... Ve bütün halklarda son derece dürüst insanlar bulunduğunu da."
(Yirmi beş günüm)
Sayfa 113Kitabı okudu
"Burada gülünmez, iyileşir."
(Yirmi beş günüm)
Sayfa 108Kitabı okudu
"Dostluk bir antlaşmadır, içinde kusurlara da, niteliklere de yer vardır."
** "Birini sevebilmesi için insanın kör olması, kendini bütünüyle teslim etmesi, hiç bir şey görmemesi, hiç akıl yürütmemesi, hiç bir şey anlamaması gerekir. Güzellik kadar zayıflıklara da hayran olması, her türlü değerlendirmeden, düşünmeden, uzak görüşlülükten vazgeçmesi gerekir. "
(Boğulmuş birinin üzerinde bulunan mektup)
Sayfa 76Kitabı okudu
" Gerçek acılarla karşılaştığında, eşini, çocuklarını yitirdiğinde ne yapacaksın?"
(sonra)
Sayfa 156Kitabı okudu
"Bu dünyaya göre bir insan değildim. "
Sayfa 157Kitabı okudu
"Sevgili yavrum, zavallı yaratıklara karşı daha yumuşak ol. Yaşam yeterince hoyrat ve yırtıcı!! "
(bekleyiş)
Sayfa 58Kitabı okudu
İyi ama sevgilim, söyle bana böyle karşı oluşunun nedenini? Benden bir şey gizlediğini seziyorum çünkü.”
Kadın, hep aynı yanıtı veriyordu: “Yoo, sana karşı olmamı gerektiren bir şey, hem de hiçbir şey yok. Ayrıca hoşuma gitmeyen bir şey varsa, bunu senin bulman gerekirdi. Hiçbir şey anlamayan, en küçük şeyi bulabilmeleri için yardımlarına koşmak gereken, yumuşak mı yumuşak, beceriksiz erkeklerden hoşlanmam ben.”
Sayfa 18Kitabı okudu
"Kutsal olan sevdadır,” dedi. “Üç kuşak görmüş, kadınlarla erkekler konusunda epey şey bilen şu yaşlı kadına kulak ver küçük kızım. Evlilikle aşkın en küçük bir ilişkisi yoktur. İnsan aile kurmak için evlenir, aile ise toplum oluşturmak için kurulur. Toplum evlilikten vazgeçemez. Toplumu bir zincir sayarsak, her aile bir halkadır. Bu halkaları birbirine tutturmak için, hep benzer madenler aranır. İnsan evlenince beğenilerini birbirine uydurması, servetlerini birleştirmesi, benzer ırkları bir araya getirmesi, zenginlik ve çocuk demek olan ortak çıkar uğruna çalışması gerekir. Bak küçük kızım, insan yaşarken bir kez evlenir, çünkü dünya böyle ister, ama doğa bizi öyle yarattığından, yirmi kez sevdaya tutulabilir. Evlilik bir yasadır, anlıyor musun, aşksa bizi kimi zaman sağa, kimi zaman sola iten bir içgüdüdür.
Sayfa 44Kitabı okudu
"Sizler kocalarınızın ömür boyu yalnız sizi seveceğine inanıyorsunuz galiba. Hay Allah, böyle bir şey gerçekten olabilirmiş gibi. Bak ne diyorum sana, evlilik toplumun sürebilmesi için gereklidir elbet, ama soyumuzun doğasında böyle bir şey yoktur, anlıyor musun? İnsan ömrünün biricik güzel şeyi sevdadır.
Ve onu yanlış anladığınız, çirkinleştirdiğiniz için, dinsel bir eylem gibi yüceltiyor ya da satın aldığınız entariye döndürüyorsunuz.”
Sayfa 45Kitabı okudu
Kâmil Bey, ömründe Yakacık'tan öteye geçmemiş bir İstanbul çocuğuydu. Anadolu hakkında zaten hiçbir fikri yoktu. İstanbul'a gezgin satıcı, apartman kapıcısı, hamal, besleme sağlayan sınırları belirsiz bu memleket, elbet içinde yaşayanlardan başka türlü olamazdı. Öyleyse, kendi kendisine davranıp kalkmasını, isyan ederek silaha sarılmasını ummak boşunaydı. İstanbul —İmparatorluğun başı-kubbelerden kamburlarını çıkararak böyle sinmişken, Anadolu ne yapabilir ki? Hele Antalya-Konya bölgeleri İtalyanların; Antep, Maraş, Adana Fransızların; Samsun tarafları İngilizlerin, Zonguldak Fransızların işgali altında olursa... Anadolu' neresi? Yunanla dövüşenler kimler? Ankara ile Mustafa Kemal mi?
Kâmil Bey fazla düşünmeden milletin —yani İstanbul'un-ümitsizliğine hak verdi.
Sayfa 84Kitabı okudu
