Kör biri için gökkuşağının renkleri ve sağır biri için kuş sesleri nasıl boşunaysa, yürekle algılanmayan zamanda öyle boşa gider, kaybolur. Ama ne yazık ki düzgün atmasını bildiği halde kör ve sağır olan nice yürekler vardır.
Değişim üniversitelerden başlamayacak. Değişim şiddet içermeyen eğitimin yasallaşması için uğraşan tek tek cesur insanların, avukatların, yargıçların,politikacıların, hemşirelerin, ebelerin, aydınlık görüşlü ana babaların çabalarıyla mümkün olacak.
 Çocukluğumuzda doğal olarak duygularımızı bastırmayı ve yok saymayı öğreniyoruz. Aşağılamaların ve dayakların bizim iyiliğimiz için olduğunu ve bize acı vermediğini öğrendiğimizi sanıyoruz. Bizler de çocuklarımızı aynı yöntemlerle eğitip onları bize iyi gelen bir şeyin onlar için de iyi olduğuna inandırınca beynimiz bu yanlış bilgiyle donanıyor.
Bu yüzden milyarlarca insan büyük bir ciddiyetle çocukların sadece şiddet kullanarak uslu ve aklı başında olabileceğini inanıyor. Çocukların korkularını algılamayıp attıkları dayaklarla olsa olsa çocuklarına, başkalarına ya da kendilerine şiddet kullanmayı öğrettiklerini anlamak istemiyorlar.