Durup izledim onları hayranlıkla... Baba kız olmalıydılar... Adam keman çalıyor, kızı söylüyor. Hem de öyle güzel söylüyor ki kendimi alıp gidemiyorum oradan.
Kaybettim ışığımı, gülen gözlerim gülmez oldu.
Kanadımı kırdılar benim, uçup coşan gönlüm uçamaz oldu,
Gülüşüm, bakışım, susuşum, sözlerim hepsi değişti.Ne yaptılar bana böyle?Ne hale getirmişler beni...
Yorgunum ben dinlenemiyorum.
Kırgınım, kırıklarımı toparlayamıyorum.
Hayallerim var kuramıyorum.
Yalnızım,kimsenin yanına gidemiyorum.
En acısıda, arkamda bıraktığım kırgınlıkları mi unutamıyorum.