Nereye Gidilesi?
Otobüsün camından izledi zamandan geçişini. Ağaçları, yolları, insanları ve diğer şeyleri geride bırakarak, başka bir mekâna gitmenin vermiş olduğu heyecanı ilk kez duydu içinde. Bu sefer sağında oturup, koluna yaslanan adamdan bile rahatsızlık duymadı. Çünkü biliyordu ki beraberceydi bu gidiş. Yoldaş olmak böyleydi. İdeolojik de değil. Aynı yolda olmak, katlanılır kılıyordu başa gelenleri. Aynı yerdeydi ama farklı bakıyordu. Aynı yerden farklı varacaktı, varılacak olana. Bu yolculuğun nasıl başladığını bilmiyordu. Anlatılmıştı ona ve o da inanmıştı. Bir şeyler fısıldıyordu insanlar, fısıltılar çoğaldıkça gürleşiyor. Gürleştikçe inandırıcılığı artıyordu ve o da inanıyordu. Fakat içinde bir şey vardı; o şey hep eksikti. O eksikliği ararken geçti ömrü. Eksildi. Ta ki bu yolculuk başlayana kadar. Bu yolda hatırladı adını. Adı konulmamıştı. Kulağına okunan ezanı duymamıştı. Bir selâsını işitmişti. Bir de son kez kafasına değen tahtayı. Sağına baktı ki adam da uyumuştu.
ölümlü dünya 2 ~ 01.12.2023 istanbul
nişanlım ile epeydir sinemaya gitmeye değecek bir film bulamadık yıl bitmeden bir kere de olsa sinemaya gidelim dedik. bence sinemaya gidilesi bir film değildi ama kesinlikle ilk film ikincisinden daha güzeldi.
Kopuş
Bir tek çehre içinde yorgunluğun bendi.
Gözlerimin içinde yarım kalmışlığın mabedi.
Kaşlarını çatan ruh,soğuk soluk akan keder,
Mukaddes olan elem, vardıkça gidilesi sefer.
Varlık aleminde yokluğun nakaratı dilimizde,
Sade bir şıklık, ıslak akşamlar eşliğinde,
Ayın mertebesi nasıl yansırsa yüzünde;
Artık gün ışığı seninle varmalı geceye.
Çıkardık yalnızlığı insan içine, artık bütün bütüne,
Şahane bir istihkar, kundaklı şiirler içinde,
Mekan kıvılcım, sükut bilmek oldu âlemde,
Nasıl bir aşktır ki peyda olur o demde.
Ellerinin tirreyişi iki mavinin eşiğinde,
Seni özlemek kısa bir ömrün beşiğinde,
Soluğun gökyüzünün altında,
Denizin hemen üstünde.
Kopuş
Bir tek çehre içinde yorgunluğun bendi.
Gözlerimin içinde yarım kalmışlığın mabedi.
Kaşlarını çatan ruh,soğuk soluk akan keder,
Mukaddes olan elem, vardıkça gidilesi sefer.
Çıkardık yalnızlığı insan içine, artık bütün bütüne,
Şahane bir istihkar, kundaklı şiirler içinde,
Mekan kıvılcım, sükut bilmek oldu âlemde,
Nasıl bir aşktır ki peyda olur o demde.