“Buhranımın içinde, tam inkârla, tam iman arası gidip geldiğim bir ân... Efendim’in (Ab-dulhakim Arvâsî) kitabını sobaya attığımı, sonra bir lâhzada, tek lâhzacıkta sobaya, ateşin içine atıldığımı;
alevli yaprakları elimle söndürdüğümü ve kitabı öpe-rek başımın üstüne koyduğumu Allah biliyor, siz de bilin!...