Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.8
Merhaba,
Kitaba başlamadan önce ilgimi çekmişti ama acaba sıkılır mıyım diye de korkmuyor degildim. Ama kesinlikle boşuna endişelenmişim :) Gülseren Budayıcıoğlu'nun kitapları gibi olayları aşırı hikayeleştirmeden yıllar süren bir olayı bile aynı bölümde anlatarak muhteşem bi akıcılık yakalamış. Her bölüm yeni bir hikaye var ve asla sıkıcı değil.
Kesinlikle tavsiye ederim.
Bir süpervizör eğitimi gibi
Bir psikolojik danışman olarak üniversite eğitimim içerisinde bilhassa populist tavır sergilememe kaygısıyla bir türlü okuma fırsatı bulamadığım bu kitabı sanırım artık rehberlik servisinden ayırmayacağım. Çok net bir şekilde işime olan tutkumun arttığını kendime dair içgörümün geliştiğini hissediyorum. Ruh sağlığı alanında hizmet veren bireylerin ve kıymetli öğretmenlerimizin mutlaka okumasını isterim. Bazen popülist olmak gerekiyormuş bunu çok net bir şekilde anlıyorum.
%18 (61/336)
·
Puan vermedi
Kitap aslında akıcı sürdürülebilir guzel bir kitap ama ben iki konuyu okuduktan sonra içimi daraltmaya bunaltmaya ve sıkmaya başladığı için bıraktım maalesef.
Öncelikle şu konuda hemfikir olalım: Bu kitapta gizli olan hiçbir şey yok! Doktorumuz isimleri değiştirmiş olsa da hem hastaların özel hayatlarını hem de hastalığın seyrini açıkça ifşa ediyor. Hastalar halinden memnunsa benim de bir itirazım yok buna. Öte yandan vakalar çok ilginç. İnsanın -bu ülkede bile- hâline şükredeceği geliyor. Psikolojik rahatsızlıklar bir örnek olmadığı için ders çıkartabileceğimiz bir durum söz konusu değil elbette. Sadece -yani belki- her durumun analitik inceleme gerektirdiğini hatırlatması amacıyla (yolculukta, tatilde, kafa dağıtmak için) keyifle okunur. =)
Küçük kimsesiz bir kız çocuğu Momo. Büyük bir kentin eski tiyatro harabelerinde yaşayan, kendi çapında mutlu, arkadaşlarıyla çok güzel vakit geçiren ve en önemli özelliği ise dinlemek olan özel bir çocuk. Hayatından şikayetçi olmayan, en iyi iki arkadaşı olan Gigi ve Beppo ile oldukça mutlu olan Momo, günümüzün gerçekliği ile tanışıyor. Zamanı olmayan insanlar. Şehri ele geçiren duman adamlar çıkageliyor ve Momo’dan tüm gerçeklerini, tüm arkadaş ve dostluklarını alıp götürüyor, ta ki geriye hiçkimse kalmayana kadar. İşte o zaman Momo’nun karşına bir kaplumbağa çıkıyor ve tüm dünyayı da, arkadaşlarını da kurtaracak olan Momo tehlikeli ama bir o kadar özel olan bir görev üstleniyor. Kitabın sonunda her zaman iyilik kazanıyor ve Momo tüm dünyaya çocukluğu, oyun oynamanın güzelliğini ama en önemlisi de zamanı yayarak yaşamının, acele etmemenin ve hiçbir zaman robot gibi yaşamamamız gerektiğini gösteriyor. Zaman hepimiz için önemli belki ama kitapta anlatılmak istenen asıl mesele çocukların zamanında ‘çocukluk’ etmesi gerektiği. Michael Ende çocuk edebiyatının öncü gelenlerinden ve bu kitabı okuyan herkesin hemfikir olduğu konu; çocuklardan daha ziyade biz yetişkinlerin öncelikle okuması gerektiği bir kitap Momo. Ve başucu kitaplarımdan en sevdiklerim arasında yer alıyor. Seni özleyeceğim Momo!
Anlatım tarzı tam da beklediğim gibi değildi. Bunun üstüne yoğun ödevler ve sınavlar da eklenince maalesef uzun zamanımı aldı bitirmek.
Kitaba başlarken, bahsedilen vakaların uzun uzun analizinin yapılmasını bekliyordum. Bunun yerine kitabın çok büyük bir kısmı diyaloglardan oluşuyor. Konuya giriş - diyaloglar - gereksiz detaylar - diyaloglar - gereksiz detaylar - çözülme şeklinde ilerliyor her bölüm. Anlatımı hikayeleştirmek için olay örgüsü oluşturulmuş ayrı ayrı. Yazar samimi olmak adına günlük rutinlerine, aile hayatına vs. de bolca yer vermiş.
Yine de vakalar yeterince ilginç. Yazarın mesleğine duyduğu saygıyı takdir ettim. "Ufkum açıldı üstadım sen neler yazmışsın öyle!?!" diyemem ama bi psikiyatristin olaylara nasıl yaklaştığını okumak güzeldi :) Okunur.