Felsefi düşünce, birbirine karşıt veya birbiriyle ilgisiz görüşleri fazla karmaşık olmayan bir şema içinde birleştirir ve çok fazla şeyi dışarı atmaksızın, hayata bir yön verdirmek üzere karşıt idealleri birbiriyle uyuşturur. O, çeşitli özel alanlarda parça parça bildiğimiz şeylerin derin, bilinçli bir değerlendirmesini içerir. Felsefi düşünce, bunun büyük evrensel düzende insanın yeri hakkındaki sorunlarla ne ilişkisi olduğunu ve insanın çeşitli çabalarının zahmete değer olup olmadığını inceler.
Bilimin yöntemleri ve ölçütleri sorunu, felsefi düşüncede her zaman merkezi bir yer tutmuştur. Çünkü insan bildiğinden emin olduğunu kendisine kanıtlayamadığı sürece en iyi olanı bildiğinden nasıl emin olabilir?
Geniş bir anlayışa dayanan hoşgörü, felsefi düşünceyle ilgili olarak onun eleştiri dizlerinin en acı yakınmaları kabul edilse bile, insanın felsefi düşünceyle tanışmasının sağladığı paha biçilmez meyvelerden biridir.
Felsefe, hayata tüm anlamını vermek zorunda değildir; çünkü hayat, normal olarak, belli bir anlamlı model izler. Felsefe, sarsılmış bir insana bu düzen ve anlamı yeniden bulmasına yardımcı olabilir.
Felsefenin işi, hayata itici bir güç ve atılım verdirmek değildir, ona kılavuzluk etmek ve bir yön vermektir.
Felsefenin işi, hayata itici bir güç ve atılım verdirmek değildir, ona kılavuzluk etmek ve bir yön vermektir.
Sezgi yöntemi, bireye, ana doğruları kabulünün temeli olarak inanç ve doyum sağlar.
Bilimde eğitilmiş insan sayısı ne kadar çoksa, onun ilerleme olasılığı o kadar büyüktür. Buna karşılık otoritede, eğitim görmüş insan sayısı ne kadar fazla ise, onun çökme olasılığı o kadar büyüktür.
Kant’ın düşüncesine göre insan sadece bilen bir hayvan değildir; aynı zamanda eylemde bulunan ve duyan, hisseden bir varlıktır. İnsanın yalnız bilimsel değil, aynı zamanda dinsel ve ahlaksal yetileri vardır.
felsefe öğrencisinin göstermesi arzu edilen davranışlardan biri, bir başkasının düşüncesinin önemli noktalarına yakın bir ilgi ve dikkat göstermesidir. Buna ek olan ve daha az önemli olmayan diğer bir şey de ayrıntılı eleştirel incelemedir. Bir bakış açısı ne kadar çekici görünürse görünsün, yeni sınamalar peşinde koşmaktan hiçbir zaman vazgeçmeksizin ortaya çıkabilecek olanaklı güçlükleri araştırmalıyız
Pragmatizm, bir önermenin anlamının bizde uyandırdığı psikolojik tepkiden değil, doğrulanabilir sonuçlarının toplamından ibaret olduğuna işaret eder.
Önemli olan toplumsal kabul olayı değildir; bu kabulün temeli veya nedenidir. Tek kişilik bir azınlığın toplumun yargılarına karşı çıkması durumunda hangi tarafın haklı olduğu sorunu, her zaman sayıların gücüne değil, karşılıklı olarak kullanılmış olan yöntemlerin türüne bağlıdır
varsayım(tasarım) bir sorunun başarılı bir çözümü olması anlamında gerçekle uyuşur. Bu uyuşmayı deneyimle( Dewey’nin kendi sözlerine göre eylem" le) belirleriz. Doğru varsayımın iyi veya tatmin edici olması yani iş görmesi veya yararlı olması işte bu anlamda, yani bir sorunun çözümünün aracı olması veya ona yol göstermesi anlamındadır. Daha önce Pierce’in işaret etmiş olduğu gibi, bir tasarım tatmin edici olduğu için doğru diye adlandırılamaz; doğru olduğu için tatmin edici olarak adlandırılabilir
Önemli olan, bir görüşü savunmak
üzere getirilen kanıtlar, öne sürülen nedenlerdir, yoksa bu görüşü savunanların büyüklüğü değildir.