Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Meneksenos, Platon'un orta dönem veya olgunluk diyalogları arasında yer alan bir diyaloğudur. Bununla birlikte, eserin, başında yer alan kısa giriş bölümüyle so nunda yer alan daha da kısa kapanış bölümü bir tarafa bırakılacak olursa, diyalog yerine bir monologdan oluşması veya alışık olunmadık şekilde Sokrates tarafından çekilen bir söylevden oluşması, Platonik bir eser olmaya bileceği endişesiyle ondan kuşku duyulmasına yol açmıştır. Aynı şekilde Sokrates ve Platon açısından olduk ça önemli bir konunun, yani retorik tartışmasının hacim yönünden konunun önemiyle orantılı olmayan hayli küçük bir diyalogda ele alınması eserle ilgili şüpheleri artı ran bir başka husus olmuştur. Fakat eserin dili ve üslubuyla ilgili yapılan linguistik ve stilometrik araştırmalar, diyaloğun konusunun Platon'un bilinen retorik karşıtlı ğını olabilecek en açık şekilde ortaya koyan bir yapıyla ya da kurgulamayla sunulması, diyaloğun otantisitesiy le ilgili kuşkuların hafiflemesine veya azalmasına yol açmıştır.
Kısmen spoiler içerir
Esat Mahmut Karakurt’un 1940 yılında kurgulamış olduğu bu roman başta basit gibi gelse okudukça cezbeden bir yapıya büründü benim için. Nihayetinde bazen böyle kafa dağıtacağımız kitaplara da ihtiyacımız oluyor. Bu kitap da tam onu karşılayordu.
Kitabı üç bölüme ayırmak gerek. Giriş kısmı hayli uzun olmakla beraber tüm önemli ayrıntılara sahipti. Yapılan eylem, bunun sonuçları ve sonra da bu sonuca gitmesine sebep olan etkenler bir bir anlatılmıştı. Bir yandan okura duygusal bir yönden hitap edilirken bir yandan da olayların mantıksızlığını düşündürtüyordu. Çünkü yer yer fazla klişe şeylerle karşılaşabiliyordunuz. Ama sanırım o dönemin edebiyatında da böyle bir hava olduğundan anlayışla karşılamak gerek.
İkinci kısım diyebileceğimiz mahkeme bölümü ise olayları bir anda bambaşka bir noktaya taşımıştı. Açıkçası ilk okumaya başlarken böyle bir şey olacağını hiç tahmin edemezdim. Ondan son derece vurucu geldi bu yerler. Açıkçası buraların biraz daha uzun olması hoşuma giderdi.
Final kısmı ise bir anlamda zamana bağlı olarak her şeyin üstüne sünger çekilen bir haldeydi. Biraz basitti belki bu kısım ama olması gereken de buydu. Zira yaşanan o acıları düşünürsek karakterlerin bir şekilde mutlu olmasını istemek çok doğaldı. Genel olarak kitaptan oldukça memnun kaldım. Yazarı da bu sayede tanıdığıma mutlu oldum.
… +327
Kendini sürekli tekrar eden bir kitap. Zaman kaybı.
Kitabın giriş bölümü 50 sayfadan fazla. Bir yazar düşünün kitabın başından sonuna sadece kendini övüyor;)
Decameron, 14. yüzyılda İtalyan yazar Giovanni Boccaccio tarafından yazılan bir edebi eserdir. İnsanların veba salgınından kaçarak Floransa'nın dışındaki bir malikaneye sığındığı bir çerçeve hikaye etrafında, 10 gün boyunca anlatılan 100 hikayeden oluşur. Her gün, 10 kişi birer hikaye anlatır ve bu hikayeler genellikle aşk, cinsellik, ihtiras, kurnazlık ve başarı gibi konuları ele alır. Decameron, İtalyan edebiyatının en önemli eserlerinden biri olarak kabul edilir ve Rönesans döneminde büyük etki yaratmıştır. Ayrıca, insan doğası, ahlak ve toplumsal yapılar üzerine derinlikli bir bakış sunar. Özellikle kitabın giriş kısmı inanılmaz etkileyicidir. Hayli uzun bir eser olmasına rağmen bence en güzel bölümü ilk elli sayfalık kısım :)
Mikiso Hane, Japon kökenli Amerika'da eğitim görmüş Japonya üzerine birçok makale ve kitap yazmış bir tarihçidir. Türkçe'ye çevrilmiş ve ülkemizde en çok bilinen kitabı tabii Kısa Japonya Tarihi'dir.
Kitap özellikle Meiji Dönemi(1868-1912) ve sonrasını konu edinir. Kitap giriş bölümü ile başlar, giriş bölümünde kitabın bir nevi
Yazar başlangıçta kitaptaki metodu ve bu kitaptan ne beklememiz gerektiğini güzelce açıklamış. Bu bölümü okuduktan sonra kitaptan alacağınız bilgilerin çok yüzeysel olacağını anlıyorsunuz. Kitapta birkaç yerde mantıklı olmayan karşıt argüman sunumuyla karşılaştım. Örnek verecek olursak, Evrim kuramının tasarım argümanına alternatif olarak sunulması kategorik bir hatadır. Çünkü Evrim kuramı, türlerin birbiriyle ilişkisi olmadan doğrudan oluşmaya/yaratılmaya alternatif olarak ortaya çıkmıştır. Ayrıca bazı yerlerde bir felsefi görüşü kısaca anlatıp (özellikle yazarın karşı olduğu felsefi görüşleri), o görüşe yapılan eleştirilerden daha fazla bahsetmesi hiç etik bir durum değil. Evet yazarın kitabı fazla uzatmama düşüncesi mevcut, fakat bir görüş temel yönleriyle tam anlatılmayınca eleştirilere cevap veremeyen bir argüman gibi gözükmesine sebep oluyor. Bunu da kasıtlı olarak yaptığını hissettiriyor bazı yerlerde. Genel olarak felsefi görüşlerinin çok kısa ve basit olarak anlatıldığı, fakat felsefeye giriş kitabı olmayacağını düşündüğüm bir kitap. Şunu da belirtmek gerekir ki, her bölümün sonunda bölümün içeriğine ilişkin,yararlanılabilecek kaynak listesine yer verilmesi hoşuma gitti.
